ஊடக அறிக்கை
2010-06-25
அரசுக்கு உதவ முன் வந்துள்ள முன்னை நாள் இயக்கப் போராளிகளின் ஆதரவாளர்களும் புத்திஜீவிகளும் யார்?
யுத்தம் முடிந்த பின் நாட்டின் புனர்நிர்மாணம், மீளக்கட்டியெழுப்புதல் போன்றவகைகளுக்கு அரசுக்கு உதவ முன்னைநாள் போராளிகளின் அனுதாபிகள், புத்திஜீவிகள் முன்வந்துள்ளதாகிய செய்தி, வெறும் கேலிக் கூத்தாகும். யார் இந்த கே.பி என அழைக்கப்படும் பத்மநாதன் என்பவர்? அவருக்குரிய நன்மதிப்பு தராதரம் என்ன? பிற நாடுகளில் இருந்து தூதுக் குழுவாக வருகை தந்து அரச உயர் அதிகாரிகளுடன் பேசி நாட்டின் புனர்வாழ்வு மீள் கட்டுமானப் பணிகளுக்கு உதவ வந்துள்ள புத்திஜீவிகளாக வர்ணிக்கப்படும் இவர்கள் யார்?. சர்வதேச அரங்கில் பிரசித்தி பெற்ற பெயர் போன பயங்கரவாதியாக முத்திரை குத்தப்பட்ட கே.பி.யின் தலைமையில் இக் குழு பாதுகாப்பு அமைச்சின் செயலாளரையும், வெளிவிகார அமைச்சரையும் சந்தித்துள்ளது என்ற செய்தி எனக்கு பெரும் ஆச்சரியமாகவும்,அனேகமாக முழு இலங்கையருக்கு அதிர்ச்சியும் தந்துள்ளது.
திரு.பிரபாகரன் மரணித்த உடன் அவரின் வாரிசாக உரிமை கோரிக்கொண்டு விடுதலைப்புலிகளின் தலைவர் எனக் கூறிக்கொண்ட திரு. கே.பி அவர்கள் அதிகாரிகளிடம் தானாக சரணடையவில்லை. மிக்க தந்திரமான முறையில் அவர்கள், கைது செய்யப்படாதிருந்தால் இன்று அவர் கடந்த காலத்தில் திரு. பிரபாகரன் யார் யாருக்கு அச்சுறுத்தலாக இருந்தாரோ அத்தனைபேருக்கும் இவர் அச்சுறுத்தலாக இருந்திருப்பர். இப்போது கூட அவர் எதிர் காலத்தில் நாட்டுக்கும், நாட்டு மக்களுக்கும் அச்சுறுத்தலாக இருக்கமாட்டார் என்பதற்கு எதுவித உத்தரவாதமும் இல்லை. அரசுக்கு அதன் புனர்நிர்மாண மீள் கட்டுமாண பணிகளுக்கு அரச உயர் அதிகாரிகளை சந்தித்து உதவ முன்வந்துள்ள தூதுக் குழுவில் இடம் பெற்றுள்ள புத்திஜீவிகளாக வர்ணிக்கப்படும் இவர்கள் யார்? சரிபிழைகளை ஆராய்ந்து அறிவை வளர்ப்பவரே புத்திஜீவியாவார். ஆனால் இந்த புத்திஜீவிகள் என்ன செய்தார்கள். சரிபிழைகளை ஆராய்ந்து முடிவெடுக்கும் ஆற்றல் இவர்களுக்கு இருக்கிறதா?
சிறிய அபிப்பிராய பேதங்களுக்கு நாம் இடம் கொடுக்கப்படாது. பல கஸ்டங்களுக்கு மத்தியில் வென்றெடுத்த சமாதானத்தை நிலைக்கச் செய்ய வேண்டும் என்று திரு. கே.பி.யோ அன்றி அவரின் அணியில் உள்ள வேறுயாருமோ எமக்கு கூறுவது கேலிக்கிடமாகும்.
இலங்கையராகிய நாங்கள் இந்த புத்திஜீவிகள் யார் என்பதனையும் வெளிநாட்டில் வாழும் விடுதலைப்புலிகளின் நடவடிக்கைக்கு உதவுபவர்கள், நாட்டின் கள நிலையை விளங்கிக் கொள்ள தொடங்கிவிட்டார்கள் என்று உத்தரவாதம் தருவதற்கு இவர்களுக்கு என்ன அருகதை இருக்கின்றது.
இவர்களுக்கு இதுவரை காலமும் களநிலை பற்றி விளங்காமல் போனது கவலைக்குரியதே. மீண்டும் ஒரு தடவை எவரேனும் எம் மீது சவாரி செய்ய அனுமதிக்கக்கூடாது. இத்தகைய எவருடனும் அரசு எத்தகைய தொடர்பு வைத்திருப்பதை ஆட்சேபிக்கும் உரிமை எனக்குண்டு. இவர்களுடன் நாம் உறவு வைத்திருப்பதை பார்த்து உலக நாடுகள் நகைக்கும் என்பதோடு, இந்நாட்டு மக்கள் ஒருவர் இருவருக்கு மட்டுமல்ல முழு நாட்டுக்குமே துரோகம் செய்ததாக கருதப்படும். நம் நாட்டில் வாழும் ஒவ்வொருவரும் எதோ ஒரு விதத்தில் இவர்களால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் தான். நாம் ஏறக்குறைய இரண்டு லட்சம் உயிர்களை இழந்துள்ளோம். அவற்றில் பல்லாயிரக்கணக்கான அப்பாவி மக்கள், ஆயிரக்கணக்கான படை வீரர்கள் பலாத்காரமாக விடுதலைப்புலிகளுடன் இணைக்கப்பட்ட போராளிகள் பலர் அடங்குவர். ஒன்றரை இலட்சத்துக்கு மேற்பட்டவர்கள் விதவைகளாக்கப்பட்டதோடு ஆயிரக்கணக்கானவர்கள் அனாதைகளாகவும் ஆதரவற்றவர்களாகவும் ஆக்கப்பட்டுள்ளனர். கிழக்கு மாகாணத்தில் மட்டும் 42000 விதவைகள் உருவாக்கப்பட்டுள்ளனர். எத்தனையோபேர் தமது பார்வைகளையும், கால் கைகளையும் இழந்துள்ளனர். இரு கால்களையும் இரு கைகளையும் இழந்தவர்கள், ஒரு காலால் நடப்பவர்கள், தவழ்ந்து திரிகின்றவர்கள் இவ்வாறு பலர். இந்த அப்பாவிகள் அனைவரும் எஞ்சியுள்ள நாட்களை இப்படித்தான் செலவிட வேண்டும் என்பது விதி. எத்தனை ஆயிரம் மாணவர்கள் தம் கல்வியை இழந்துள்ளனர். இப்பிள்ளைகளின் பெற்றோர்கள் தம் பிள்ளைகள் பலாத்காரமாக கொண்டு செல்லப்பட்டு உயிரற்ற சடலங்களாக கண்டபோது அனுபவித்த கவலைகள் பற்றி இப் புத்திஜீவிகள் அறிவார்களா? ஏதாவது ஒரு விதத்தில் பாதிக்கப்பட்டு அல்லது தமக்கு மிகவும் விருப்புடைய ஒரு உறவை இழந்திருந்தால் மட்டும்தான் இந்த வேதனையை உணர முடியும். எத்தனை குடும்பங்கள் முழு உறவினரையும், சில குடும்பங்கள் உறவுகள் சிலரையும் இழந்துள்ளனர். பல கோடி பெறுமதியான தனியார் பொது சொத்துக்கள் அழிக்ககப்பட்டுள்ளன. கிளிநொச்சி, முல்லைத்தீவு பகுயில் முழுமையான ஒரு வீடும் இல்லை. வவுனியா, மன்னார், யாழ்ப்பாணத்தின் ஒரு பகுதிக்கும் இதே கதிதான். கிழக்கு மாகாணத்தில் இடம் பெயர்ந்து இரண்டு ஆண்டுகளின் பின்பும் எமது மக்கள் கூடாரங்களில் தான் வாழுகின்றனர். கிளிநொச்சி, முல்லைத்தீவில் உள்ள கிராமங்களுக்குள் சென்று அக்கிராமங்கள் எவ்வாறு சீரழிக்கப்பட்டுள்ளன என்றும் அங்கு ஏற்படுத்தப்பட்டுள்ள அழிவுகளையும் அரசு பார்வையிட வேண்டும். முல்லைத்தீவு, கிளிநெச்சி மக்கள் முற்றாகவும் மன்னார், வவுனியா பகுதியில் உள்ள மக்களில் பெரும் பகுதியும் வீட்டுக்கூரை யன்னல் கதவு உட்பட எதுவும் இல்லை. உண்மையாக நான் ஏமாற்றப்பட்டுவிட்டேன் என்பதை உணருகின்றேன். கால் நூற்றாண்டுகளுக்கு மேலாக துன்பங்களை அனுபவித்த மக்களுக்கு ஏற்படுத்தப்பட்டுள்ள ஏமாற்றம் எனக்கு ஏற்பட்டதை விட அதிகமாகும். இப்புத்திஜீவிகள் எங்கிருந்து வந்தார்களோ சம்பந்தப்பட்ட நாடுகளுக்கு இவர்களை நாடுகடத்தி தரும்படி இலங்கையரசு கோரிக்கை விடவேண்டும். இதுவரை எந்த ஒரு நாடும் விடுதலைப்புலிகளின் மீது விதிக்கப்பட்டுள்ள தடையை நீக்கவில்லை. இந்தியாவும் அமெரிக்காவும் அண்மையில் தடைகளை நீடித்துள்ளன.
இத்தகைய நபர்களே, நாம் இழந்த அத்தனை இழப்புக்கும் சம பொறுப்பை ஏற்க வேண்டும் என்ற காரணத்தினால் அவர்களை உபசரிப்பது மறைமுகமாக அவர்களின் தடைகளை நீக்குவதற்குச் சமமாகும். விடுதலைப் புலிகளின் ஆதரவாளர்கள் கூட விடுதலைப்புலிகளின் கடும் போக்காளர்களை இராணுவம் உபசரிக்கும் போது, தடுப்புக்காவலில் உள்ள 10000 பேரில் பெரும் பகுதியினர் விடுதலைப் புலிகளினால் பலாத்காரமாக சேர்க்கப்பட்டிருப்பதனால் அவர்களை ஏன் தொடர்ந்தும் தடுப்புக்காவலிலும் சிறையிலும் அரசு வைத்திருக்கின்றது என்று கேட்கின்றார்கள். இத்தகைய நபர்கள் தான் பின்னணியில் இருந்து எமக்கு ஏற்பட்ட உயிர் இழப்புகளுக்கும் பொருள் இழப்புகளுக்கும் பொறுப்பாக இருந்திருக்கின்றார்கள். ஆகவே அரசு வீடு முற்றாகவும் பகுதியாகவும் இழந்தவர்களுக்கு முன்னுரிமை கொடுத்து முழு நட்ட ஈடு வழங்க வேண்டும். இரண்டாவதாக உயிர் இழப்புகளுக்கு முன்னுரிமை கொடுத்து ஏனைய இழப்புகளுக்கும் முழு நட்ட ஈடு வழங்கப்பட வேண்டும். அரசு மேலும் தாமதிக்காது மக்களுக்கு ஏற்பட்ட பல்வேறு இழப்புகளின் பெறுமதியை கணக்கிடும் நடவடிக்கைகளை உடனடியாக ஆரம்பிக்க வேண்டும். குண்டு வெடிப்பு, தற்கொலைத் தாக்ககுதல், கண்ணிவெடி போன்றவற்றிற்கு பலியாகிய நாட்டின் பல்வேறு பகுதிகளிலும் சேர்ந்தவர்களுக்கு முழு நட்ட ஈடு வழங்க வேண்டும். நாட்டின் பிற பகுதியில் இருந்து 500 ரூபாயுடன் வெளியேற்றப்பட் இஸ்லாமிய மக்கள் முழு சொத்தையும் இழந்தமையால் முழு நட்ட ஈட்டுடன் மீள குடியமர்த்தப்பட வேண்டும். அன்று தொட்டு இன்று வரையும் இவர்களில் அனேகர் மிக வறுமைப்பட்டு வாழ்கின்றார்கள்.
இந்த நபர்களின் பல்வேறு நாடுகளிலும் உள்ள சொத்துகளை பறிமுதல் செய்ய சம்பந்தப்பட்ட அரசுகளுடன் இலங்கை அரசு தொடர்புகொள்ள வேண்டும். இவர்கள் எல்லோரும் இலட்சியத்துடன் செயறட்படாது சுயநலத்துடன் செயற்படுகிறார்கள் என்பது தெரியாமல் கண்மூடிதனமாக விடுதலைப் புலிகளை ஆதரித்த நபர்களின் தற்போதய கருத்து இதுவாகும். பல ஆண்டுகள் அமைதியான தூக்கம் இன்றி சுதந்திரமான முறையில் வீதியில் நடமாட முடியாது, கருத்துக்கள் இருட்டடிப்பு செய்யப்பட்டு சிலரைப் போல் வாழ்ந்தவன் நான்.
இதுபலவிதத்தாலும் பாதிக்கப்ட்ட ஒரு தனி மனிதனின் உணர்ச்சிமிக்க உள்ளக் குமுறலின் வெளிப்பாடாகும். கிளிநொச்சியில் வாழுகின்ற உரிமை மறுக்கப்பட்டது உட்பட. நாட்டின் பல்வேறு பகுதிகளிலும் வாழும் மக்களின் குறிப்பாக வட-கிழக்கு வாழ் மக்களின் கருத்துக்களினைத்தான் நான் பிரதிபலிக்கின்றேன். நான் செய்வது தவறு என யாரும் கருதினால் நான் அவர்களிடம் அதற்கு மன்னிப்புக்கோரி, ஒத்த கருத்துள்ளவர்களை எனது பணி தொடர ஆதரவு நலகுமாறு வேண்டுகிறேன்.
வீ. ஆனந்தசங்கரி
தலைவர்
தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி
Saturday, June 26, 2010
WHO ARE THE INTELLECTUALS AND EX-MILITANT SYMPATHIZERS WANTING TO ASSIST THE GOVERNMENT - Sangaree
2010-06-25
It is real mockery for the Government to seek or accept the offer of assistance of Tamil intellectuals and ex-militant sympathizers for post-conflict rehabilitation and reconstruction activities. Who is this K.P alias Pathmanathan?. What are his credentials? Who are these so called intellectuals who came from abroad on a delegation to meet top officials of the Government and offered to assist in the rehabilitation and reconstruction activities in the country. The news that this team of so called intellectuals headed by the notorious terrorist Mr. KP of international fame had met the Defense Secretary and the Minister of Foreign Affairs, come to me not merely as a surprise but also as a great shock to almost all Sri Lankans
Mr. KP is the person who claimed to be the head of the LTTE succeeding Mr. V.Prabaharan on his demise, never surrendered to the authorities on his own. If he was not arrested tactfully today he would have been a threat to everybody who faced threat from Mr. Prabaharan in the past. In-fact even now there is no guarantee that he won’t be a potential threat to the country and its people. Who are these unidentified intellectuals who have come on a delegation to meet top Government Officials and offer assistance to the Government for rehabilitation and reconstruction. An intellectual is a person who has the power of reasoning and acquiring knowledge. But what did these intellectuals do? Did they have any power to reason out things.
It is ridiculous for K.P or any one in his team to tell us that there should not be room for petty differences and that all must work towards stabilizing the hard earned peace. We Sri Lankans wish to know the identities of these so called intellectuals and also want to know from them as to what credibility they have to give an undertaking that several tiger activists, living abroad, have now begun to understand the ground realities. It is a pity that they did not understand the ground realities all these days. Let no one take us for a ride once again. I have every right to protest to the Government not to have anything to do with anyone of them. The whole world will laugh at us if we entertain them and it will amount to betrayal of our people, not one or two but the entire country. Every one of our people in this country had been a victim in one way or the other. We lost over two hundred thousand lives, that include several thousand innocent civilians, thousands of service personnel, and the LTTE combatants, most of whom were conscripted. More than one hundred and fifty thousand had been widowed and several thousand had been orphaned or had become destitute persons. In the East alone there are 42,000 widows. How many had lost their eyesight and limbs. There are many without both their legs, without both hands, some move about on one leg and many crawl about. All these innocent ones are destined to suffer for the rest of their lives. How many thousand students had been deprived of their education. Surely these intellectuals should know to what extent the parents would have suffered when their school going children were conscripted and brought back home dead. One should have become a victim under one of these categories or must have lost a dear one to feel the pain. How many families have lost all the members of the family, parts in some others. How many billions and billions worth of property both public and private had been destroyed. Hardly one person has his house in tact in Kilinochchi and Mullaithevu, Vavuniya and Manner and to some extent Jaffna also suffered a lot. The East still have people who live in tents even after two years of their displacement. The Government should send them to the interior villages of Mullaithevu and Kilinochchi to see for themselves, how devastated Vanni is and the destruction caused. The people of Mullaithevu, Kilinochchi and parts of Vavuniya and Mannar have nothing left in their homes including roofs, windows and doors of their houses.
I honestly feel that I am betrayed and the others who had suffered for quarter of a century will feel more. The Government should have asked the respective Governments from where they came for their extradition. So far not a single country has lifted its ban on the LTTE. India and U.S has renewed their ban on the LTTE. The act of entertaining these people who are equally responsible for all the losses the country and the people have suffered will amount to tacit lifting of the ban on the LTTE. The supporters of the LTTE now ask if these hard core elements are being entertained by the Forces, why should the Government keep ten thousand of our children, most of whom are innocent, in rehabilitation camps and in jails.
These are the type of people who, from behind the scene, directing operations and caused the loss of thousands of innocent lives and destruction of several billions worth of public and private property and hundreds of thousand houses of innocent people. As a first priority the Government should use this money to give full compensation for the houses destroyed totally or damaged. As the second priority compensation should be given for the other losses, loss of lives in particular. The Government must now without further delay start assessing the loss everyone had suffered due to the foolish act of these people. Those who died in Bomb-blasts, suicide attacks and land-mines spread all over the country, should be fully compensated. All the Muslims who were sent out of the North by the LTTE left behind everything and were allowed to take only Rs. 500 each. All these families had been living in poverty all these days. Assistance of all Governments should be sought to cease all funds, these people have all over the world. There are views of the people who quite innocently and blindly supported the LTTE, little knowing that these people were not genuinely fighting for a cause but only for personal gains. I am one who for several years did not sleep peacefully, did not have the freedom to walk on the streets or to express my views which had been blacked out, although it is the same with many like me.
This is an emotional outburst of one who had been victimized, in several ways including the right to live in Kilinochchi. I am reflecting the views of hundreds of thousands of people from all parts of Sri Lanka, the people of the North and the East in particular. If anyone feel that I am wrong, I apologize to them. Those who agree with me can give me their support to take my mission forward.
Thanking You.
Yours Sincerely,
V. Anandasangaree,
President
Tamil United Liberation Front
It is real mockery for the Government to seek or accept the offer of assistance of Tamil intellectuals and ex-militant sympathizers for post-conflict rehabilitation and reconstruction activities. Who is this K.P alias Pathmanathan?. What are his credentials? Who are these so called intellectuals who came from abroad on a delegation to meet top officials of the Government and offered to assist in the rehabilitation and reconstruction activities in the country. The news that this team of so called intellectuals headed by the notorious terrorist Mr. KP of international fame had met the Defense Secretary and the Minister of Foreign Affairs, come to me not merely as a surprise but also as a great shock to almost all Sri Lankans
Mr. KP is the person who claimed to be the head of the LTTE succeeding Mr. V.Prabaharan on his demise, never surrendered to the authorities on his own. If he was not arrested tactfully today he would have been a threat to everybody who faced threat from Mr. Prabaharan in the past. In-fact even now there is no guarantee that he won’t be a potential threat to the country and its people. Who are these unidentified intellectuals who have come on a delegation to meet top Government Officials and offer assistance to the Government for rehabilitation and reconstruction. An intellectual is a person who has the power of reasoning and acquiring knowledge. But what did these intellectuals do? Did they have any power to reason out things.
It is ridiculous for K.P or any one in his team to tell us that there should not be room for petty differences and that all must work towards stabilizing the hard earned peace. We Sri Lankans wish to know the identities of these so called intellectuals and also want to know from them as to what credibility they have to give an undertaking that several tiger activists, living abroad, have now begun to understand the ground realities. It is a pity that they did not understand the ground realities all these days. Let no one take us for a ride once again. I have every right to protest to the Government not to have anything to do with anyone of them. The whole world will laugh at us if we entertain them and it will amount to betrayal of our people, not one or two but the entire country. Every one of our people in this country had been a victim in one way or the other. We lost over two hundred thousand lives, that include several thousand innocent civilians, thousands of service personnel, and the LTTE combatants, most of whom were conscripted. More than one hundred and fifty thousand had been widowed and several thousand had been orphaned or had become destitute persons. In the East alone there are 42,000 widows. How many had lost their eyesight and limbs. There are many without both their legs, without both hands, some move about on one leg and many crawl about. All these innocent ones are destined to suffer for the rest of their lives. How many thousand students had been deprived of their education. Surely these intellectuals should know to what extent the parents would have suffered when their school going children were conscripted and brought back home dead. One should have become a victim under one of these categories or must have lost a dear one to feel the pain. How many families have lost all the members of the family, parts in some others. How many billions and billions worth of property both public and private had been destroyed. Hardly one person has his house in tact in Kilinochchi and Mullaithevu, Vavuniya and Manner and to some extent Jaffna also suffered a lot. The East still have people who live in tents even after two years of their displacement. The Government should send them to the interior villages of Mullaithevu and Kilinochchi to see for themselves, how devastated Vanni is and the destruction caused. The people of Mullaithevu, Kilinochchi and parts of Vavuniya and Mannar have nothing left in their homes including roofs, windows and doors of their houses.
I honestly feel that I am betrayed and the others who had suffered for quarter of a century will feel more. The Government should have asked the respective Governments from where they came for their extradition. So far not a single country has lifted its ban on the LTTE. India and U.S has renewed their ban on the LTTE. The act of entertaining these people who are equally responsible for all the losses the country and the people have suffered will amount to tacit lifting of the ban on the LTTE. The supporters of the LTTE now ask if these hard core elements are being entertained by the Forces, why should the Government keep ten thousand of our children, most of whom are innocent, in rehabilitation camps and in jails.
These are the type of people who, from behind the scene, directing operations and caused the loss of thousands of innocent lives and destruction of several billions worth of public and private property and hundreds of thousand houses of innocent people. As a first priority the Government should use this money to give full compensation for the houses destroyed totally or damaged. As the second priority compensation should be given for the other losses, loss of lives in particular. The Government must now without further delay start assessing the loss everyone had suffered due to the foolish act of these people. Those who died in Bomb-blasts, suicide attacks and land-mines spread all over the country, should be fully compensated. All the Muslims who were sent out of the North by the LTTE left behind everything and were allowed to take only Rs. 500 each. All these families had been living in poverty all these days. Assistance of all Governments should be sought to cease all funds, these people have all over the world. There are views of the people who quite innocently and blindly supported the LTTE, little knowing that these people were not genuinely fighting for a cause but only for personal gains. I am one who for several years did not sleep peacefully, did not have the freedom to walk on the streets or to express my views which had been blacked out, although it is the same with many like me.
This is an emotional outburst of one who had been victimized, in several ways including the right to live in Kilinochchi. I am reflecting the views of hundreds of thousands of people from all parts of Sri Lanka, the people of the North and the East in particular. If anyone feel that I am wrong, I apologize to them. Those who agree with me can give me their support to take my mission forward.
Thanking You.
Yours Sincerely,
V. Anandasangaree,
President
Tamil United Liberation Front
Monday, June 21, 2010
வன்னிமக்களின் உணர்வுகளை யாழ் மக்கள புரிந்து கொள்ள வேண்டும் - ஆனந்தசங்கரி
19.06.2010
பத்திரிகைச் செய்தி
யூன் மாதம் 22ம் திகதி தெடக்கம் 17 நாட்கள் நீடிக்கக் கூடியதாக மக்கள் களரி நாடகக் குழுவினர் நாடகக் கலைவிழா ஒன்றை ஆரம்பிக்க இருப்பது எனக்கு பெரும் ஆச்சரியத்தை தருகின்றது. தம் உறவினர் இறந்த சோகமும் பல சொத்துக்களை இழந்த கவலையிலும் மூழ்கியிருக்கும் வன்னி மக்கள் தமக்கு ஏற்பட்டுள்ள அதிர்ச்சியிலிருந்து மீள முன்பு யாழ் மக்கள் மகிழ்ச்சி ஆரவாரங்களில் ஈடுபடுவது வருந்தத்தக்க விடயமாகும். குழு அங்கதினர் சகல ஏற்பாடுகளையும் செய்துள்ள இவ்வேளை இதுபற்றி அவர்களுக்கு கூறியமைக்கு அவர்களிடம் மன்னிப்புக் கேட்கின்றேன். ஒரு தடவை உறுப்பினர்கள் வன்னிக்குச் சென்று கிளிநொச்சி, முல்லைத்தீவு மாவட்டத்தில் உளள வீதிகளுக்கூடாகச் சென்று அங்கே ஏற்பட்டுள்ள பெரு அழிவுகளையும், இடம் பெயர்ந்து மீள் குடியமர்ந்த மக்கள் ஒருவருடத்தின் பின்பும் எத்தகைய பரிதாப நிலையில் இருக்கின்றனர் என்பதையும் பார்க்கவேண்டும். அவர்கள் மீளக் குடியமர்ந்தவர்களாகத் தெரியவில்லை. மீண்டும் இடம் பெயர்ந்தவர்களாகவே தெரிகின்றனர்.
வன்னி மக்களின் முகத்தில் ஒரு புன்சிரிப்பையும் காணமுடியாது. கடந்த வருடம் வீட்டை விட்டு தம் குடும்ப அங்கத்தவர்கள் சுமக்கக் கூடிய பொருட்களோடு சென்றவர்கள் இன்றுவரை ஒரு நாளேனும் நிம்மதியாக உறங்கியதில்லை. தம் வீடுகளுக்கு அவர்கள் வந்து பார்த்த போது வீடுகள் தரை மட்டமாகவும் சில பெரிய அளவில் தகர்க்கப்பட்டும் சில வீடுகள் கூரை இன்றி யன்னல்கள் இன்றியும் உள்ளன. அவர்களின் வீடுகளில் எந்த ஒரு பொருளும் இருக்கவில்லை.
சொத்துக்கள் அனைத்தையும் இழந்து ஒட்டாண்டியாக வாழும் கிளிநொச்சி, முல்லைத்தீவு மக்கள் மத்தியில் யாழ் மக்களுக்கு தம்மீது அனுதாபம் இல்லை என்று எண்ணம் பரவியுள்ளது. பலர் தமது உறவுகளை இழந்தும், சில குடும்பங்கள் முற்றாக அழிந்துமுள்ளன. சிலரை மக்கள் இன்னும் தேடிக் கொண்டுமிருக்கின்றனர். இரு கால்களையும் இரு கைகளையும் இழந்தவாகள் தம் வீடுகளை எவ்வாறு கட்டுவோம் என ஏக்கம் ஒரு புறம், புலி உறுப்பினாகள் என பிடித்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் தம் பிள்ளைகளைப் பற்றி கவலை அவர்களுக்கு. இக்கட்த்தில் தான் அங்கு சென்று அவர்களுக்கு உதவ வேண்டும். இடிபாடுகள் நிறைந்த அவர்களின் கிணறுகளை சுத்தம் செய்து அவர்களின் உறைவிடம் திருத்த உதவ வேண்டும்.
இன்று அவர்களின் வீடுகளை கட்டுவோமா என்ற பயம். கட்டடப் பொருட்கள் உதவியாக கொடுத்தாலும் கட்ட முடியுமா என்ற பயம் அவர்களுக்கு. முழு அளவிலான நட்ட ஈடு பெறத்தகுதியுடையவர்கள். அரசோ சர்வதேச சமூகமோ அத்தனை நம்பிக்கையைக் கொடுக்கவில்லை. வெறும் விவசாயிகளுக்கு உதவியை மட்டுமே கொடுப்பதாகவே அரசு முன்வருகிறது, இந்த நிகழ்சியை நடத்துவதா, விடுவதா என்கின்ற விடயமாக முடிவை எடுக்க வேண்டியவர்கள் நாடகக் குழுவினர்ரே. நான் ஒரு நாடக கூத்து இரசிகன். இந்த விடயத்தில் வன்னி மக்களின் உணர்வுகளை யாழ் மக்களுக்கு உணரவைப்பேன். இதற்கு முன்பும் சில சங்கீத நிகழ்சிகள் நடந்துள்ளன. ஆனால் அவை அனைத்துமே வேறு நிறுவனங்களால் நடத்தப்பட்டவை. இந்த விடயத்தில் பொருத்தமான ஆலோசனையை பொருத்தமான நேரத்தில் வழங்கப்படாமை வருத்தத்திற்குரியதே. இவ்விடத்தில் இளைளுர்கள் மற்றும் மக்களும் ஒரு தீர்வை எடுக்கலாம். எந்த முடிவும் நல்ல முடிவாக தெரியவேண்டியது அவர்களே. இந்நிகழ்வில் பங்குபற்றுவோருக்கு எனது கருத்து பாதித்திருந்தால் மன்னிக்க வேண்டுகின்றேன்.
வீ. ஆனந்தசங்கரி
தலைவர்
தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி
பத்திரிகைச் செய்தி
யூன் மாதம் 22ம் திகதி தெடக்கம் 17 நாட்கள் நீடிக்கக் கூடியதாக மக்கள் களரி நாடகக் குழுவினர் நாடகக் கலைவிழா ஒன்றை ஆரம்பிக்க இருப்பது எனக்கு பெரும் ஆச்சரியத்தை தருகின்றது. தம் உறவினர் இறந்த சோகமும் பல சொத்துக்களை இழந்த கவலையிலும் மூழ்கியிருக்கும் வன்னி மக்கள் தமக்கு ஏற்பட்டுள்ள அதிர்ச்சியிலிருந்து மீள முன்பு யாழ் மக்கள் மகிழ்ச்சி ஆரவாரங்களில் ஈடுபடுவது வருந்தத்தக்க விடயமாகும். குழு அங்கதினர் சகல ஏற்பாடுகளையும் செய்துள்ள இவ்வேளை இதுபற்றி அவர்களுக்கு கூறியமைக்கு அவர்களிடம் மன்னிப்புக் கேட்கின்றேன். ஒரு தடவை உறுப்பினர்கள் வன்னிக்குச் சென்று கிளிநொச்சி, முல்லைத்தீவு மாவட்டத்தில் உளள வீதிகளுக்கூடாகச் சென்று அங்கே ஏற்பட்டுள்ள பெரு அழிவுகளையும், இடம் பெயர்ந்து மீள் குடியமர்ந்த மக்கள் ஒருவருடத்தின் பின்பும் எத்தகைய பரிதாப நிலையில் இருக்கின்றனர் என்பதையும் பார்க்கவேண்டும். அவர்கள் மீளக் குடியமர்ந்தவர்களாகத் தெரியவில்லை. மீண்டும் இடம் பெயர்ந்தவர்களாகவே தெரிகின்றனர்.
வன்னி மக்களின் முகத்தில் ஒரு புன்சிரிப்பையும் காணமுடியாது. கடந்த வருடம் வீட்டை விட்டு தம் குடும்ப அங்கத்தவர்கள் சுமக்கக் கூடிய பொருட்களோடு சென்றவர்கள் இன்றுவரை ஒரு நாளேனும் நிம்மதியாக உறங்கியதில்லை. தம் வீடுகளுக்கு அவர்கள் வந்து பார்த்த போது வீடுகள் தரை மட்டமாகவும் சில பெரிய அளவில் தகர்க்கப்பட்டும் சில வீடுகள் கூரை இன்றி யன்னல்கள் இன்றியும் உள்ளன. அவர்களின் வீடுகளில் எந்த ஒரு பொருளும் இருக்கவில்லை.
சொத்துக்கள் அனைத்தையும் இழந்து ஒட்டாண்டியாக வாழும் கிளிநொச்சி, முல்லைத்தீவு மக்கள் மத்தியில் யாழ் மக்களுக்கு தம்மீது அனுதாபம் இல்லை என்று எண்ணம் பரவியுள்ளது. பலர் தமது உறவுகளை இழந்தும், சில குடும்பங்கள் முற்றாக அழிந்துமுள்ளன. சிலரை மக்கள் இன்னும் தேடிக் கொண்டுமிருக்கின்றனர். இரு கால்களையும் இரு கைகளையும் இழந்தவாகள் தம் வீடுகளை எவ்வாறு கட்டுவோம் என ஏக்கம் ஒரு புறம், புலி உறுப்பினாகள் என பிடித்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் தம் பிள்ளைகளைப் பற்றி கவலை அவர்களுக்கு. இக்கட்த்தில் தான் அங்கு சென்று அவர்களுக்கு உதவ வேண்டும். இடிபாடுகள் நிறைந்த அவர்களின் கிணறுகளை சுத்தம் செய்து அவர்களின் உறைவிடம் திருத்த உதவ வேண்டும்.
இன்று அவர்களின் வீடுகளை கட்டுவோமா என்ற பயம். கட்டடப் பொருட்கள் உதவியாக கொடுத்தாலும் கட்ட முடியுமா என்ற பயம் அவர்களுக்கு. முழு அளவிலான நட்ட ஈடு பெறத்தகுதியுடையவர்கள். அரசோ சர்வதேச சமூகமோ அத்தனை நம்பிக்கையைக் கொடுக்கவில்லை. வெறும் விவசாயிகளுக்கு உதவியை மட்டுமே கொடுப்பதாகவே அரசு முன்வருகிறது, இந்த நிகழ்சியை நடத்துவதா, விடுவதா என்கின்ற விடயமாக முடிவை எடுக்க வேண்டியவர்கள் நாடகக் குழுவினர்ரே. நான் ஒரு நாடக கூத்து இரசிகன். இந்த விடயத்தில் வன்னி மக்களின் உணர்வுகளை யாழ் மக்களுக்கு உணரவைப்பேன். இதற்கு முன்பும் சில சங்கீத நிகழ்சிகள் நடந்துள்ளன. ஆனால் அவை அனைத்துமே வேறு நிறுவனங்களால் நடத்தப்பட்டவை. இந்த விடயத்தில் பொருத்தமான ஆலோசனையை பொருத்தமான நேரத்தில் வழங்கப்படாமை வருத்தத்திற்குரியதே. இவ்விடத்தில் இளைளுர்கள் மற்றும் மக்களும் ஒரு தீர்வை எடுக்கலாம். எந்த முடிவும் நல்ல முடிவாக தெரியவேண்டியது அவர்களே. இந்நிகழ்வில் பங்குபற்றுவோருக்கு எனது கருத்து பாதித்திருந்தால் மன்னிக்க வேண்டுகின்றேன்.
வீ. ஆனந்தசங்கரி
தலைவர்
தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி
JAFFNA SHOULD KNOW THE SENTIMENTS OF THE VANNI PEOPLE - Anandasangaree
19.06.2010
Press Release
I am really surprised that the People’s Kalari Dramatic Troupe is organizing a festival of Drama and Music for a period of 17 days commencing from the 21st of June. When the Vanni people are still mourning for the death of their dear ones and for the other losses and have not yet recovered from the shock, it is highly deplorable for the Jaffna people to engage themselves in merry making. While apologizing to the members of the troupe for pointing out this matter when all arrangements had been made, I kindly request them to make a trip to Vanni and travel through some of the cross roads in Kilinochchi and Mullaithevu, to see for themselves the devastation that had taken place and the pathetic plight those people are still in, even after one year had passed. They are not resettled. It appears as if they are re-displaced.
One can hardly find a smile on the faces of the Vanni people. They did not have a single day’s peaceful sleep since they left their homes last year, with whatever moveables each member of the household could carry. They have now returned to their homes to see their houses either razed to the ground or badly damaged. Many are without roofs doors and windows and also with nothing left inside.
There is a wide-spread feeling among the people of Kilinochchi and Mullaitheevu that the people of Jaffna have no feeling for the people of Vanni, most of whom are now paupers and many had lost their dear ones. There are certain families in which all members had been killed and in some others the number of deaths varied. Some are still searching for their dear ones. Some have lost both their legs and hands. Some are crippled. Some have lost their only bread-winner. They are worried of building their houses and more worried of their children in detention. This is the time we should feel for them and go there in thousands to help them to clean their houses full of debris, clean their wells and help them to rebuild their shelters. Their main worry today is whether they can build their houses even if building materials are made available. Things had taken place enabling them for full compensation. Neither the Government nor the International Community had assured them compensation. Merely giving them assistance to do cultivation alone is not enough. I leave it to the good sense of the Members of the troupe to decide whether to have the festival or to cancel it. I am a great lover of drama and music. But in this case I am bringing it to the notice of the Jaffna people the real sentiments of the Vanni people. There had been some musical programmes earlier too. But they were beyond the control of the local people. In this instance the youths and other participants of the dramatic troupe can take a decision which they think is the best under the present circum stances. It is a pity that no proper advice had been given at the proper time to the organizers of this drama festival. I apologies to everyone involved in this programme to pardon me if I am wrong.
V. Anandasangaree,
President – TULF.
Press Release
I am really surprised that the People’s Kalari Dramatic Troupe is organizing a festival of Drama and Music for a period of 17 days commencing from the 21st of June. When the Vanni people are still mourning for the death of their dear ones and for the other losses and have not yet recovered from the shock, it is highly deplorable for the Jaffna people to engage themselves in merry making. While apologizing to the members of the troupe for pointing out this matter when all arrangements had been made, I kindly request them to make a trip to Vanni and travel through some of the cross roads in Kilinochchi and Mullaithevu, to see for themselves the devastation that had taken place and the pathetic plight those people are still in, even after one year had passed. They are not resettled. It appears as if they are re-displaced.
One can hardly find a smile on the faces of the Vanni people. They did not have a single day’s peaceful sleep since they left their homes last year, with whatever moveables each member of the household could carry. They have now returned to their homes to see their houses either razed to the ground or badly damaged. Many are without roofs doors and windows and also with nothing left inside.
There is a wide-spread feeling among the people of Kilinochchi and Mullaitheevu that the people of Jaffna have no feeling for the people of Vanni, most of whom are now paupers and many had lost their dear ones. There are certain families in which all members had been killed and in some others the number of deaths varied. Some are still searching for their dear ones. Some have lost both their legs and hands. Some are crippled. Some have lost their only bread-winner. They are worried of building their houses and more worried of their children in detention. This is the time we should feel for them and go there in thousands to help them to clean their houses full of debris, clean their wells and help them to rebuild their shelters. Their main worry today is whether they can build their houses even if building materials are made available. Things had taken place enabling them for full compensation. Neither the Government nor the International Community had assured them compensation. Merely giving them assistance to do cultivation alone is not enough. I leave it to the good sense of the Members of the troupe to decide whether to have the festival or to cancel it. I am a great lover of drama and music. But in this case I am bringing it to the notice of the Jaffna people the real sentiments of the Vanni people. There had been some musical programmes earlier too. But they were beyond the control of the local people. In this instance the youths and other participants of the dramatic troupe can take a decision which they think is the best under the present circum stances. It is a pity that no proper advice had been given at the proper time to the organizers of this drama festival. I apologies to everyone involved in this programme to pardon me if I am wrong.
V. Anandasangaree,
President – TULF.
Sunday, June 20, 2010
எங்கள் மாவட்ட நூலகம்!
சுவிற்சர்லாந்தில் (Schweiz என்று ஜேர்மன் (டொச்) மொழியில் சொல்வார்கள்) உள்ள 26 மாவட்டங்களில் எமது மாவட்டத்தின் பெயர் Schwyz . நாட்டின் பெயர் (Schweiz) ஷுவைற்ஸ் எனவும் எமது மாவட்டத்தின் பெயரை (Schwyz) ஷுவிற்ஸ் என்றும் அழைப்பார்கள். வேற்றுமொழி பேசுபவர்களுக்கு உச்சரிப்பு பெரும்பாலும் வராது!
ஊரிலிருந்தவேளையில் எமது இந்து இளைஞர் மன்ற நூலகமும் யாழ்ப்பாண பொதுசன நாலகமும் எனக்கு மிகவும் உறுதுணையாக இருந்தன.
ஊரைவிட்டு வெளியேறிய பின்னர் கொழும்பில் மாநகரசபை பொது நூலகத்தையும், தேசிய நூலகத்தையும் (National Library), தேசிய சுவடிகள் கூட்டத்தாபனத்துடனும் நெருங்கிய தொடர்புகள் வைத்திருந்தேன். நாட்டைவிட்டு வெளியேறிய பிறகு எமது மாவட்டத்திலுள்ள நூலகத்துடன் இணைப்பை ஏற்படுத்திக் கொண்டேன். மொழி கற்பதற்காக பல புத்தகங்களை இங்கு எடுத்து வாசிப்பது வழக்கம். மொழி அகராதி எல்லாராலும் வாங்க முடியாது என்பதை நூலக அதிகாரிகளுக்கு எடுத்துச் சொன்னதன் பிரகாரம் ஜேர்மன் தமிழ் மொழி அகராதி இப்போது அங்கே வாங்கி வைத்திருக்கிறார்கள். 10பிராங் செலுத்தினால் அங்கத்துவ அட்டை வழங்கப்பட்டு விரும்பிய புத்தகங்கள் மற்றும் சிடிக்கள் எடுத்துச் சென்று மீள ஒப்படைக்கமுடியும். நாமே பிரதிபண்ணுவதற்கு போட்டோகொப்பி இயந்திரமும் இங்குண்டு. இன்ரனெற் பார்ப்பதற்கு 30 நிமிடங்களுக்கு 2பிராங் அறவிடுகிறார்கள். கணனியில் பிரதி எடுப்பதற்கு முதல் 5 தாள்கள் இலவசம். அதன்பின் ஒவ்வொரு தாளுக்கும் 20றாப்பன் அறவிடுகிறார்கள். ஒரு பிரதி பண்ணுவதற்கும் 20 றாப்பன்தான்! (1பிராங் - 100 றாப்பன்)
ஊரிலிருந்தவேளையில் எமது இந்து இளைஞர் மன்ற நூலகமும் யாழ்ப்பாண பொதுசன நாலகமும் எனக்கு மிகவும் உறுதுணையாக இருந்தன.
ஊரைவிட்டு வெளியேறிய பின்னர் கொழும்பில் மாநகரசபை பொது நூலகத்தையும், தேசிய நூலகத்தையும் (National Library), தேசிய சுவடிகள் கூட்டத்தாபனத்துடனும் நெருங்கிய தொடர்புகள் வைத்திருந்தேன். நாட்டைவிட்டு வெளியேறிய பிறகு எமது மாவட்டத்திலுள்ள நூலகத்துடன் இணைப்பை ஏற்படுத்திக் கொண்டேன். மொழி கற்பதற்காக பல புத்தகங்களை இங்கு எடுத்து வாசிப்பது வழக்கம். மொழி அகராதி எல்லாராலும் வாங்க முடியாது என்பதை நூலக அதிகாரிகளுக்கு எடுத்துச் சொன்னதன் பிரகாரம் ஜேர்மன் தமிழ் மொழி அகராதி இப்போது அங்கே வாங்கி வைத்திருக்கிறார்கள். 10பிராங் செலுத்தினால் அங்கத்துவ அட்டை வழங்கப்பட்டு விரும்பிய புத்தகங்கள் மற்றும் சிடிக்கள் எடுத்துச் சென்று மீள ஒப்படைக்கமுடியும். நாமே பிரதிபண்ணுவதற்கு போட்டோகொப்பி இயந்திரமும் இங்குண்டு. இன்ரனெற் பார்ப்பதற்கு 30 நிமிடங்களுக்கு 2பிராங் அறவிடுகிறார்கள். கணனியில் பிரதி எடுப்பதற்கு முதல் 5 தாள்கள் இலவசம். அதன்பின் ஒவ்வொரு தாளுக்கும் 20றாப்பன் அறவிடுகிறார்கள். ஒரு பிரதி பண்ணுவதற்கும் 20 றாப்பன்தான்! (1பிராங் - 100 றாப்பன்)
Friday, June 18, 2010
இனித் தேர்தலில் போட்டியிடுவதில்லை! வன்னி மீள் குடியேற்றம், அபிவிருத்தி ஆகிய இரண்டையும் என்னிடம் விட்டுவிடுங்கள் - ஆனந்தசங்கரி
2010-06-16
மேன்மை தங்கிய ஜனாதிபதி அவர்களுக்கு
அன்புடையீர்
மீள் குடியேற்றப்பட்ட இடம்பெயர்ந்த மக்களின் பரிதாப நிலை
மீள் குடியேற்றப்பட்ட உள்ளுரில் இடம்பெயர்ந்த மக்களின் பரிதாப நிலைமை பற்றி தங்களின் கவனத்துக்குக் கொண்டுவர என்னை அனுமதிக்கவும். பொறுமையுடனும் அவர்களின் மீது மிக்க அனுதாபத்துடனும் இதைப்படிப்பீர்களேயானால் நிச்சயமாக உங்களுக்கு என் மீது அதிருப்தி ஏற்படமட்டாது. 1970ம் ஆண்டு நீங்களும் நானும் முறையே பெலியத்த, கிளிநொச்சி ஆகிய தொகுதிகளை பிரதிநிதித்துவப்படுத்த பாராளுமன்றத்துக்கு தெரிவானோம். நீங்கள் நம் அனைவரிலும் இளையவராகவும், நான் உங்களிலும் 14 வயது மூத்தவராகவும் இருந்தோம். அரசியலிலும் நான் உங்களுக்கு மூத்தவனே.
நீங்களும் உங்கள் குழுவினரை தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பினர் சந்தித்து உரையாடிய விடயங்கள் பற்றி தெரிவித்த கருத்துடன் எனக்கு உடன்பாடு இல்லை. அக்கருத்து இடம்பெயர்ந்த மக்களுக்கு பெரும் ஏமாற்றத்தையம் ஆதங்கத்தையும் ஏற்படுத்தியுள்ளது. தடுப்புக்காவலில் உள்ள தம் பிள்ளைகள் தாமதமின்றி விடுவிக்கப்படுவார்கள் என்றும், தேவைக்கேற்ப வீடுகள் புதிதாக கட்டியும், தேவையானவற்றை திருத்தியும், கூரையற்றவைக்கு கூரை போட்டுக் கொடுகப்படும் என்றே நம்பியிருந்தனர்.
பலாத்காரமாக இயக்கத்தில் சேர்க்கப்பட்ட பிள்ளைகளே இடம் பெயர்ந்த மக்களின் பெறுமதி மிக்க பெரும் சொத்தாகும். அதிகாரிகள் அப்பிள்ளைளை சிறிய அளவில் விசாரித்து விடுதலை செய்கின்றோம் என்ற வாக்குறுதிகளை காப்பாற்றத் தவறிவிட்டர்கள் என்று ஏமாற்றம் அடைந்துள்ளனர். நலன்புரி நிலையங்களுக்கு வந்தடைந்த ஒரு நாள் பயிற்ச்சி பெற்றவர்கள் கூட உயர் அதிகாரிகளிடம் பதிவு செய்ய வேண்டும் என ஒலிபெருக்கி மூலம் தெரிவிக்கப்பட்டு, அவர்கள் மிக விரைவில் விடுவிக்கப்படுவார்கள் என அறிவித்தலும் கூட வந்தது. தமக்கு மாத்தளனில் இருந்த போது தப்பிப் போக சந்தர்ப்பங்கள் இருந்தும், போர் முனையில் வைக்கப்பட்டிருக்கும் பிள்ளைகளுடன் தான் போகவேண்டும் என்ற உறுதியுடன் இருந்ததாக அம்மக்களில் பலர் கூறுகின்றார்கள். அவர்களுக்கு மிக்க துன்பத்தை கொடுக்கும் விடயம் யாது எனில், யார் தமது பிள்ளைகளை பலாத்காரமாக இயக்கத்தில் சேர்த்தார்களோ அதே ஆட்கள் இராணுவத்தின் புலனாய்வு துறையினர்க்கு தம் பிள்ளைகளை அடையாளம் காட்டுகின்றனர் என்பதே. பல தீவிர போராளிகள் பெரும் தொகைப் பணத்துடன் முகாம்களில் இருந்து தப்பி வந்து நம் நாட்டிலோ அன்றி அயல் நாடுகளிலோ பாதுகாப்பாக வாழ்கின்றனர். மேலும் சிலர் சுகந்திரமாக மக்கள் மத்தியில் வாழ்கின்றனர். அத்தோடு விடுதலைப் புலிகளுக்கு ஆலோசனை வழங்கிவந்த அதே பேர்வழிகள் இன்று அரச படைகளுக்கு ஆலோசனை வழங்குகின்றனர். பல பெற்றோர்கள் இவர்களை அடையாளம் காட்டவும் தயாராக உள்ளனர்.
எனது ஆலோசனைகளை கேட்பீர்களேயானால் எதுவித பிரச்சனையோ எதிர்ப்போ இன்றி அவர்களை விடுதலை செய்ய முடியும். ஒரு முதிய சட்டத்தரணி, அத்தியட்சகர் தரத்தில் சேவையில் உள்ள அல்லது இளைப்பாறிய ஒரு பொலீஸ் அதிகாரி, ஒரு கௌரவமான பிரஜை ஆகிய மூன்று பேர் கொண்ட சில குழுக்களை அமைத்து ஒவ்வொரு தடுத்துவைக்கப்பட்டுள்ள நபர்களினையும் விசாரித்து அவர்களின் பிண்ணனி பெற்றோரின் அபிப்பிராயம் முதலியனவற்றை அறிந்து, ஆர்வத்துடன் இயக்கத்தில் செயற்படாதவர் எனக் கருதினால் அக்குழுக்களில் சிலர் இவ் சம்மந்தப்பட்டவரை விடுவிக்கலாம். இக் குழுக்கள் எந்த அடிப்படையில் உருவாக்கப்பட வேண்டுமென தீர்மானிக்க வேண்டியது தாங்களே. இது உடனடியாக செய்யக்கூடியதாகும். இதே அடிப்படையில் நீண்ட நாட்களாக சிறையில் இருக்கும் அரசியல் கைதிகளுக்கும் இக் குழுக்களின் சிபார்சில் விடுவிக்கலாம் அல்லது பிணையில் செல்ல சிபார்சு செய்யலாம். கடும் போக்காக செயற்பட்ட சிலர் இவ்வாறு பிணையில் செல்ல அனுமதிக்கப்பட்டுள்ளனர். இதேவேளை தடுத்துவைக்கப்பட்டுள்ளவர்களின் பெயர் விபரங்களை தெரிவிப்பீர்களேயானால் தம்பிள்ளைகளை காணவில்லை எனத் தவிக்கும் பெற்றோர்களுக்கு பிள்ளைகள் இருக்கிறார்களா இல்லையா என அறிந்து கொள்ள முடியும்.
ஐனாதிபதி அவர்களே, வன்னியிலும் - வட கிழக்கின் வேறு பல்வேறு பகுதிகளிலும் நடந்துள்ளவை ஒரு சிறிய சூறாவளியோ அல்லது ஓர் சிறிய பூமி நடுக்கமோ அல்ல என்பதையும், நாட்டின் 25 மாவட்டங்களில் எட்டு மாவட்டங்களில் வாழ்ந்த சில இலட்சம் மக்களின் வாழ்வையும் அவர்களின் இருப்பிடங்களையும் நேரடியாக பாதித்துள்ள சம்பவம் என்பதனை நாம் மறந்துவிடக்கூடாது. பாதிக்கப்பட்ட எட்டு மாவட்டங்களில் கிளிநொச்சி, முல்லைத்தீவு ஆகிய இரு மாவட்டங்களும் அழிந்து நாசமாகி பல்லாயிரக்கணக்hன வீடுகளும் தரைமட்டமாகியும் இன்னும் பல மோசமாக உடைந்து மீளக்கட்ட வேண்டிய நிலையில் உள்ளன. பெரும் தொகையான வீடுகள் யன்னல், கதவுகள், வளைகள், தீராந்திகள் கூட இல்லாத நிலையில் உள்ளன. இதை தொடர்ந்து மோசமாக வவுனியா மன்னார் மாவட்டங்களும் இதற்கடுத்ததாக யாழ்ப்பாண மாவட்டமும் பாதிப்புக்குள்ளாகியுள்ளன. கிழக்கு மாகாணத்தின் தற்போதைய நிலை பற்றி நான் அறியேன். கிளிநொச்சி முல்லைத்தீவு மாவட்டங்களில் ஏற்பட்ட பாதிப்புக்கள் கணக்கிடமுடியாத அளவாகும். சுனாமியே படுமோசமாக பெரிய அளவில் பாதிப்பை நம் நாட்டில் ஏற்படுத்திய சம்பவமாகும். சில மணித்தியாலங்களில் எல்லாம் முடிந்து விட்டது. ஆனால் அதன் தாக்கம் ஐந்து ஆண்டுகளின் பின்பு கூட இன்னும் உணரக்கூடியதாக உள்ளது. ஆனால் வன்னியின் பெரும்பகுதியை நாசமாக்கிய யுத்தம் சில மாதங்கள் நீடித்தன. கிளிநொச்சி, முல்லைத்தீவை உள்ளடக்கிய வன்னியில் ஏற்பட்ட பெரும் உயிர் இழப்பும் சொத்தழிவுகளும் சுனாமியால் ஏற்பட்ட அழிவுகளுடன் ஒப்பிட முடியாத அளவுக்கு மிக பெரியதாகும்.
ஐனாதியதி அவர்களே, கண்ணால் பார்த்தால்தான் நம்ப முடியுமாதலால் நீங்கள் ஒரு தடவை இவ்வாறு நாசமாக்கப்பட்ட பகுதிகளை பார்வையிட வேண்டும். மீளக் குடியேற்றப்பட்ட இவர்களின் பரிதாப நிலையை அண்மையில் சென்று பார்த்த போது என் கண்ணீரை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. நான் கிளிநெச்சியில் வாழ்ந்து, அங்கே ஆசிரியராக கடமை ஆற்றி, நீண்டகால பாராளுமன்ற உறுப்பினராக பதவிவகித்ததை நீங்கள் மறந்திருக்கமாட்டீர்கள். அங்குள்ளவர்களில் அநேகரை பெயர் சொல்லி அழைக்க கூடிய அளவு பரீட்சயமானவர்கள். யாழ் தேர்த்தல் மாவட்டத்தில் உள்ள ஏனைய 10 பாராளுமன்ற தொகுதிகளையும் விட இருமடங்கு பெரியதாகிய கிளிநொச்சி தொகுதியின் மூலை முடக்குகள் எல்லாம் நான் அறிவேன். கிளிநெச்சியை தனி மாவட்டமாக்கினேன். கரைச்சி கிராமசபை தலைவராகி 43 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு மின்சாரத்தை கொண்டுவந்ததும் நானே. கிளிநொச்சி பட்டணசபைத் தலைவராகவும் தொண்டாற்றியுள்ளேன்.
தயவு செய்து நான் அரசியல் இலாபம் தேடுவதாக எண்ணவேண்டாம். அர்ப்பணிப்புடனும் அக்கறையுடனும் என்னால் சேவைசெய்யப்பட்ட வன்னிமக்கள், தப்பாக வழி நடத்தப்பட்டடுள்ளனர். என்னைப் போல் அவர்களுக்கு அக்கறையுடன் சேவையாற்ற எவரும் செல்லமாட்டார்கள். வன்னிமக்கள் தாங்கமுடியாத அளவு கஸ்ட்டப்பட்டுவிட்டார்கள், தாங்கமுடியாத அளவு என்று இரண்டொரு வருடங்கள் அல்ல கால் நூற்றாண்டுக்கும் மேலாக! அவர்களை அக்கறையுடனும் பாதுகாப்பாகவும் கவனிக்க வேண்டும்.
இனித் தேர்தலில் போட்டியிடுவதில்லை என்ற முடிவுக்கு வாந்துள்ளேன். அவர்கள் கவனிக்கப்படும் முறை எனக்கு திருப்தியில்லை. தயவு செய்து வன்னி மீள் குடியேற்றம் அபிவிருத்தி ஆகிய இரண்டையும் என்னிடம் விட்டுவிடுங்கள். கலங்கிய குட்டையில் யாரையும் மீன் பிடிக்க விடாதீர்கள். சகல அரசசார்பற்ற நிறுவனங்கள் அனைத்தையும் வன்னியில் சேவை செய்யவிடுங்கள். அவர்கள் மீது நம்பிக்கை இன்றேல் அவர்களின் நடவடிக்கைகளை அவதானியுங்கள். விடுதலைப் புலிகள் காலத்தில் நடந்தவற்றை மறந்து விடுங்கள். ஏன் எனில் பெரும் நிதி வளங்களை கையாளும் அரச ஸ்தாபனங்கள் கூட புலிகளுக்கு “கப்பம்” கட்டி வந்துள்ளன. மீள் குடியமர்ந்துள்ள மக்களுக்கு பல்வேறு பிரச்சனைகள் உண்டு. இந்த ஸ்தாபனங்களால் அவர்களுக்கு கிடைக்கக் கூடிய உதவிகளை ஏன் கெடுக்க வேண்டும். தென் இலங்கையை சேர்ந்த சில ஸ்தாபனங்களும் இவர்களுக்கு உதவ விரும்புகின்றன.
இறுதியாக ஐனாதிபதி அவர்களே, ஏற்பட்டுள்ள பெரும் அழிவுக்கு அரசை முழுமையாக குற்றம் கூறமுடியாவிட்டாலும் வடக்கு கிழக்கில் வீடில்லா மக்களுக்கு வீடு கட்டி கொடுக்க வேண்டிய பொறுப்பை அரசு தட்டிக்கழிக்க முடியாது. 50000 வீடுகளை கட்டிக் கொடுக்க இந்திய அரசு முன்வந்தமையை பாராட்டிக்கொண்டு இந்தப் பிரச்சனையில் மற்றைய நாடுகளுடனும் சர்வதேச அமைப்புக்களுடனும் பேசினால் அவர்கள் மிக்க மகிழ்ச்சியுடன் உடன்படுவார்கள். ஓரே அடியாக அத்தனையையும் இழந்து ஒட்டாண்டியாக நிற்கும் மக்கள் நட்ட ஈடு கேட்பதை நியாயமற்ற கோரிக்கையாக கொள்ள முடியாது. நன்கொடை வழங்கும் நாடுகளின் பிரதிநிதிகள் அடங்கிய ஓர் குழு அழிவுகள் ஏற்பட்டுள்ள இடங்களை பார்வையிட வைப்பது நன்றாகும்.
வீ. ஆனந்தசங்கரி
தலைவர்
தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி
மேன்மை தங்கிய ஜனாதிபதி அவர்களுக்கு
அன்புடையீர்
மீள் குடியேற்றப்பட்ட இடம்பெயர்ந்த மக்களின் பரிதாப நிலை
மீள் குடியேற்றப்பட்ட உள்ளுரில் இடம்பெயர்ந்த மக்களின் பரிதாப நிலைமை பற்றி தங்களின் கவனத்துக்குக் கொண்டுவர என்னை அனுமதிக்கவும். பொறுமையுடனும் அவர்களின் மீது மிக்க அனுதாபத்துடனும் இதைப்படிப்பீர்களேயானால் நிச்சயமாக உங்களுக்கு என் மீது அதிருப்தி ஏற்படமட்டாது. 1970ம் ஆண்டு நீங்களும் நானும் முறையே பெலியத்த, கிளிநொச்சி ஆகிய தொகுதிகளை பிரதிநிதித்துவப்படுத்த பாராளுமன்றத்துக்கு தெரிவானோம். நீங்கள் நம் அனைவரிலும் இளையவராகவும், நான் உங்களிலும் 14 வயது மூத்தவராகவும் இருந்தோம். அரசியலிலும் நான் உங்களுக்கு மூத்தவனே.
நீங்களும் உங்கள் குழுவினரை தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பினர் சந்தித்து உரையாடிய விடயங்கள் பற்றி தெரிவித்த கருத்துடன் எனக்கு உடன்பாடு இல்லை. அக்கருத்து இடம்பெயர்ந்த மக்களுக்கு பெரும் ஏமாற்றத்தையம் ஆதங்கத்தையும் ஏற்படுத்தியுள்ளது. தடுப்புக்காவலில் உள்ள தம் பிள்ளைகள் தாமதமின்றி விடுவிக்கப்படுவார்கள் என்றும், தேவைக்கேற்ப வீடுகள் புதிதாக கட்டியும், தேவையானவற்றை திருத்தியும், கூரையற்றவைக்கு கூரை போட்டுக் கொடுகப்படும் என்றே நம்பியிருந்தனர்.
பலாத்காரமாக இயக்கத்தில் சேர்க்கப்பட்ட பிள்ளைகளே இடம் பெயர்ந்த மக்களின் பெறுமதி மிக்க பெரும் சொத்தாகும். அதிகாரிகள் அப்பிள்ளைளை சிறிய அளவில் விசாரித்து விடுதலை செய்கின்றோம் என்ற வாக்குறுதிகளை காப்பாற்றத் தவறிவிட்டர்கள் என்று ஏமாற்றம் அடைந்துள்ளனர். நலன்புரி நிலையங்களுக்கு வந்தடைந்த ஒரு நாள் பயிற்ச்சி பெற்றவர்கள் கூட உயர் அதிகாரிகளிடம் பதிவு செய்ய வேண்டும் என ஒலிபெருக்கி மூலம் தெரிவிக்கப்பட்டு, அவர்கள் மிக விரைவில் விடுவிக்கப்படுவார்கள் என அறிவித்தலும் கூட வந்தது. தமக்கு மாத்தளனில் இருந்த போது தப்பிப் போக சந்தர்ப்பங்கள் இருந்தும், போர் முனையில் வைக்கப்பட்டிருக்கும் பிள்ளைகளுடன் தான் போகவேண்டும் என்ற உறுதியுடன் இருந்ததாக அம்மக்களில் பலர் கூறுகின்றார்கள். அவர்களுக்கு மிக்க துன்பத்தை கொடுக்கும் விடயம் யாது எனில், யார் தமது பிள்ளைகளை பலாத்காரமாக இயக்கத்தில் சேர்த்தார்களோ அதே ஆட்கள் இராணுவத்தின் புலனாய்வு துறையினர்க்கு தம் பிள்ளைகளை அடையாளம் காட்டுகின்றனர் என்பதே. பல தீவிர போராளிகள் பெரும் தொகைப் பணத்துடன் முகாம்களில் இருந்து தப்பி வந்து நம் நாட்டிலோ அன்றி அயல் நாடுகளிலோ பாதுகாப்பாக வாழ்கின்றனர். மேலும் சிலர் சுகந்திரமாக மக்கள் மத்தியில் வாழ்கின்றனர். அத்தோடு விடுதலைப் புலிகளுக்கு ஆலோசனை வழங்கிவந்த அதே பேர்வழிகள் இன்று அரச படைகளுக்கு ஆலோசனை வழங்குகின்றனர். பல பெற்றோர்கள் இவர்களை அடையாளம் காட்டவும் தயாராக உள்ளனர்.
எனது ஆலோசனைகளை கேட்பீர்களேயானால் எதுவித பிரச்சனையோ எதிர்ப்போ இன்றி அவர்களை விடுதலை செய்ய முடியும். ஒரு முதிய சட்டத்தரணி, அத்தியட்சகர் தரத்தில் சேவையில் உள்ள அல்லது இளைப்பாறிய ஒரு பொலீஸ் அதிகாரி, ஒரு கௌரவமான பிரஜை ஆகிய மூன்று பேர் கொண்ட சில குழுக்களை அமைத்து ஒவ்வொரு தடுத்துவைக்கப்பட்டுள்ள நபர்களினையும் விசாரித்து அவர்களின் பிண்ணனி பெற்றோரின் அபிப்பிராயம் முதலியனவற்றை அறிந்து, ஆர்வத்துடன் இயக்கத்தில் செயற்படாதவர் எனக் கருதினால் அக்குழுக்களில் சிலர் இவ் சம்மந்தப்பட்டவரை விடுவிக்கலாம். இக் குழுக்கள் எந்த அடிப்படையில் உருவாக்கப்பட வேண்டுமென தீர்மானிக்க வேண்டியது தாங்களே. இது உடனடியாக செய்யக்கூடியதாகும். இதே அடிப்படையில் நீண்ட நாட்களாக சிறையில் இருக்கும் அரசியல் கைதிகளுக்கும் இக் குழுக்களின் சிபார்சில் விடுவிக்கலாம் அல்லது பிணையில் செல்ல சிபார்சு செய்யலாம். கடும் போக்காக செயற்பட்ட சிலர் இவ்வாறு பிணையில் செல்ல அனுமதிக்கப்பட்டுள்ளனர். இதேவேளை தடுத்துவைக்கப்பட்டுள்ளவர்களின் பெயர் விபரங்களை தெரிவிப்பீர்களேயானால் தம்பிள்ளைகளை காணவில்லை எனத் தவிக்கும் பெற்றோர்களுக்கு பிள்ளைகள் இருக்கிறார்களா இல்லையா என அறிந்து கொள்ள முடியும்.
ஐனாதிபதி அவர்களே, வன்னியிலும் - வட கிழக்கின் வேறு பல்வேறு பகுதிகளிலும் நடந்துள்ளவை ஒரு சிறிய சூறாவளியோ அல்லது ஓர் சிறிய பூமி நடுக்கமோ அல்ல என்பதையும், நாட்டின் 25 மாவட்டங்களில் எட்டு மாவட்டங்களில் வாழ்ந்த சில இலட்சம் மக்களின் வாழ்வையும் அவர்களின் இருப்பிடங்களையும் நேரடியாக பாதித்துள்ள சம்பவம் என்பதனை நாம் மறந்துவிடக்கூடாது. பாதிக்கப்பட்ட எட்டு மாவட்டங்களில் கிளிநொச்சி, முல்லைத்தீவு ஆகிய இரு மாவட்டங்களும் அழிந்து நாசமாகி பல்லாயிரக்கணக்hன வீடுகளும் தரைமட்டமாகியும் இன்னும் பல மோசமாக உடைந்து மீளக்கட்ட வேண்டிய நிலையில் உள்ளன. பெரும் தொகையான வீடுகள் யன்னல், கதவுகள், வளைகள், தீராந்திகள் கூட இல்லாத நிலையில் உள்ளன. இதை தொடர்ந்து மோசமாக வவுனியா மன்னார் மாவட்டங்களும் இதற்கடுத்ததாக யாழ்ப்பாண மாவட்டமும் பாதிப்புக்குள்ளாகியுள்ளன. கிழக்கு மாகாணத்தின் தற்போதைய நிலை பற்றி நான் அறியேன். கிளிநொச்சி முல்லைத்தீவு மாவட்டங்களில் ஏற்பட்ட பாதிப்புக்கள் கணக்கிடமுடியாத அளவாகும். சுனாமியே படுமோசமாக பெரிய அளவில் பாதிப்பை நம் நாட்டில் ஏற்படுத்திய சம்பவமாகும். சில மணித்தியாலங்களில் எல்லாம் முடிந்து விட்டது. ஆனால் அதன் தாக்கம் ஐந்து ஆண்டுகளின் பின்பு கூட இன்னும் உணரக்கூடியதாக உள்ளது. ஆனால் வன்னியின் பெரும்பகுதியை நாசமாக்கிய யுத்தம் சில மாதங்கள் நீடித்தன. கிளிநொச்சி, முல்லைத்தீவை உள்ளடக்கிய வன்னியில் ஏற்பட்ட பெரும் உயிர் இழப்பும் சொத்தழிவுகளும் சுனாமியால் ஏற்பட்ட அழிவுகளுடன் ஒப்பிட முடியாத அளவுக்கு மிக பெரியதாகும்.
ஐனாதியதி அவர்களே, கண்ணால் பார்த்தால்தான் நம்ப முடியுமாதலால் நீங்கள் ஒரு தடவை இவ்வாறு நாசமாக்கப்பட்ட பகுதிகளை பார்வையிட வேண்டும். மீளக் குடியேற்றப்பட்ட இவர்களின் பரிதாப நிலையை அண்மையில் சென்று பார்த்த போது என் கண்ணீரை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. நான் கிளிநெச்சியில் வாழ்ந்து, அங்கே ஆசிரியராக கடமை ஆற்றி, நீண்டகால பாராளுமன்ற உறுப்பினராக பதவிவகித்ததை நீங்கள் மறந்திருக்கமாட்டீர்கள். அங்குள்ளவர்களில் அநேகரை பெயர் சொல்லி அழைக்க கூடிய அளவு பரீட்சயமானவர்கள். யாழ் தேர்த்தல் மாவட்டத்தில் உள்ள ஏனைய 10 பாராளுமன்ற தொகுதிகளையும் விட இருமடங்கு பெரியதாகிய கிளிநொச்சி தொகுதியின் மூலை முடக்குகள் எல்லாம் நான் அறிவேன். கிளிநெச்சியை தனி மாவட்டமாக்கினேன். கரைச்சி கிராமசபை தலைவராகி 43 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு மின்சாரத்தை கொண்டுவந்ததும் நானே. கிளிநொச்சி பட்டணசபைத் தலைவராகவும் தொண்டாற்றியுள்ளேன்.
தயவு செய்து நான் அரசியல் இலாபம் தேடுவதாக எண்ணவேண்டாம். அர்ப்பணிப்புடனும் அக்கறையுடனும் என்னால் சேவைசெய்யப்பட்ட வன்னிமக்கள், தப்பாக வழி நடத்தப்பட்டடுள்ளனர். என்னைப் போல் அவர்களுக்கு அக்கறையுடன் சேவையாற்ற எவரும் செல்லமாட்டார்கள். வன்னிமக்கள் தாங்கமுடியாத அளவு கஸ்ட்டப்பட்டுவிட்டார்கள், தாங்கமுடியாத அளவு என்று இரண்டொரு வருடங்கள் அல்ல கால் நூற்றாண்டுக்கும் மேலாக! அவர்களை அக்கறையுடனும் பாதுகாப்பாகவும் கவனிக்க வேண்டும்.
இனித் தேர்தலில் போட்டியிடுவதில்லை என்ற முடிவுக்கு வாந்துள்ளேன். அவர்கள் கவனிக்கப்படும் முறை எனக்கு திருப்தியில்லை. தயவு செய்து வன்னி மீள் குடியேற்றம் அபிவிருத்தி ஆகிய இரண்டையும் என்னிடம் விட்டுவிடுங்கள். கலங்கிய குட்டையில் யாரையும் மீன் பிடிக்க விடாதீர்கள். சகல அரசசார்பற்ற நிறுவனங்கள் அனைத்தையும் வன்னியில் சேவை செய்யவிடுங்கள். அவர்கள் மீது நம்பிக்கை இன்றேல் அவர்களின் நடவடிக்கைகளை அவதானியுங்கள். விடுதலைப் புலிகள் காலத்தில் நடந்தவற்றை மறந்து விடுங்கள். ஏன் எனில் பெரும் நிதி வளங்களை கையாளும் அரச ஸ்தாபனங்கள் கூட புலிகளுக்கு “கப்பம்” கட்டி வந்துள்ளன. மீள் குடியமர்ந்துள்ள மக்களுக்கு பல்வேறு பிரச்சனைகள் உண்டு. இந்த ஸ்தாபனங்களால் அவர்களுக்கு கிடைக்கக் கூடிய உதவிகளை ஏன் கெடுக்க வேண்டும். தென் இலங்கையை சேர்ந்த சில ஸ்தாபனங்களும் இவர்களுக்கு உதவ விரும்புகின்றன.
இறுதியாக ஐனாதிபதி அவர்களே, ஏற்பட்டுள்ள பெரும் அழிவுக்கு அரசை முழுமையாக குற்றம் கூறமுடியாவிட்டாலும் வடக்கு கிழக்கில் வீடில்லா மக்களுக்கு வீடு கட்டி கொடுக்க வேண்டிய பொறுப்பை அரசு தட்டிக்கழிக்க முடியாது. 50000 வீடுகளை கட்டிக் கொடுக்க இந்திய அரசு முன்வந்தமையை பாராட்டிக்கொண்டு இந்தப் பிரச்சனையில் மற்றைய நாடுகளுடனும் சர்வதேச அமைப்புக்களுடனும் பேசினால் அவர்கள் மிக்க மகிழ்ச்சியுடன் உடன்படுவார்கள். ஓரே அடியாக அத்தனையையும் இழந்து ஒட்டாண்டியாக நிற்கும் மக்கள் நட்ட ஈடு கேட்பதை நியாயமற்ற கோரிக்கையாக கொள்ள முடியாது. நன்கொடை வழங்கும் நாடுகளின் பிரதிநிதிகள் அடங்கிய ஓர் குழு அழிவுகள் ஏற்பட்டுள்ள இடங்களை பார்வையிட வைப்பது நன்றாகும்.
வீ. ஆனந்தசங்கரி
தலைவர்
தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி
Leave the re-settlement process of Vanni in my hands and the development projects too - Anandasangaree
2010-06-16
His Excellency Mahinda Rajapaksa
President of Sri Lanka
Temple Trees
Colombo – 03
Your Excellency,
THE PATHEITC PLIGHT OF THE RE-SETTLED IDPs
Please permit me to bring to your notice the pathetic plight of the re-settled Internally Displaced Persons. I am sure this letter will not dis-please you, if you have the patience to read it with the sympathy these people deserve. Both you and I entered Parliament in 1970, representing the electorate of Belliatta and Kilinochchi respectively. You were the youngest of the lot and I was senior to you by 14 years and also senior to you in Politics. I am sure you will not dispute my right to advice you, however un-palatable my advice may appear to you.
I am not in agreement with the two matters discussed by the Tamil National Alliance with you and your team and the opinions expressed there. It thoroughly disappointed the IDPs and caused much concern to them. They were so confident that their children will be released without delay from detention and where-ever necessary houses will be built newly or repaired or roofed depending on the condition of each house.
The children conscripted by the L.T.T.E are the most valued possessions of the IPDs. The parents are disappointed that the authorities who promised to release all, after a brief inquiry, have not kept their promise. On arrival at the various IDP Welfare Centers, announcements over loud speakers were made, requesting even those who had one day’s training to report to the authorities. Promise of quick release accompanied these announcements. Many parents claim that although they had several opportunities to escape, from Mathalan, they did not do so hoping that they could leave with their Children held by the LTTE as combatants. The most distressing thing for them is the fact that the very same hard-core LTTE cadre who conscripted their Children are seen with the Army Intelligence identifying, as belonging to the LTTE cadre, those whom they recruited to the LTTE earlier. Many hard-core elements had escaped from the camps with large sums of money and are either settled locally or fled to neighboring countries and safely settled there. There are many others who are freely moving about with the civilians. Some, who acted as advisers to the LTTE, are now serving as advisers to the Government Authorities. There are many parents who are prepared to identify these hard-core elements even now.
If you accept my suggestion the detenus can be released without any problem and any protest from anybody. Appoint a few three member committees comprised of a Senior Lawyer, a Police Officer of ASP rank in service or retired and a third person, a Respectable Citizen to serve in the committee. How these committees should be constituted is certainly your decision. These committees can inquire into the background of the detenus, and also get the views of the parents and on being satisfied that a detenu concerned has no serious involments, can recommend his or her release. This must be done immediately. On the same basis on the recommendations of these committees, the political prisoners could be released on bail. Your Excellency you are aware that some hard-core elements are facing trial by being released on bail. So why penalize the innocent ones. I also strongly urge you to consider releasing a list of persons who are in detention, for the parents to know whether a person missing is dead or alive.
Your Excellency, we should not forget that what had happened in Vanni and many other parts in the North and the East are no incidents like a minor cyclone or an earth quake but an event that had seriously affected the livelihood and habitation of a few hundred thousand people, directly in eight of the 25 districts in the country. Of the eight districts, Kilinochchi, and Mullaithevu are so badly devastated that several thousand houses were razed to the ground, several thousand without roofs and many others need major repairs or re-building. Hardly one house has windows, doors or even rafters for roofing. The District of Mannar and Vavuniya come next followed by the Jaffna District. I do not know of the present situation in the East. The damage caused in Kilinochchi and Mullaithevu is far beyond estimation. Tsunami was the most disastrous event of large magnitude that occurred in Sri Lanka and within hours everything was over but the impact is still being felt even after five years. But the war that devastated a major portion of Vanni prolonged for a few months and the lives lost and the damage caused to property are so much that the Tsunami cannot be sited as a parallel to what happened in Vanni of which Mullaithevu and Kilinochchi are parts.
Seeing is believing Your Excellency. I wish you take the trouble to pay a visit to the devastated areas in Vanni. I could not control my tears when I saw their pathetic plight during my recent visit after they were re-settled. You are aware that I lived there, taught the students there and represented Kilinochchi in Parliament for a long time. I know most of them by their names. I know every nook and corner of the electorate which was twice bigger than all the other ten electorates in the Jaffna electoral district taken together. It was I who brought Electricity to Kilinochchi 43 years back, as Chairman of the Karachi Village council, served as Chairman of the Kilinochchi Town Council and was also responsible for carving out Kilinochchi as a separate District.
Your Excellency, please be assured that I am not trying to play politics. The Vanni people whom I served with devotion and care for over 50 years had been misled and I am sure will not be cared for, the way I cared for them. Vanni has suffered enough, enough in the sense that not for an year or two but for quarter of a century or more. They need care and protection. I offer my services to them and take the responsibility of serving them with devotion.
I have decided not to seek election anymore. I am not at all satisfied with the way they are looked after. Please leave the re-settlement process of Vanni in my hands and the development projects too. Don’t let anyone to fish in troubled waters. Allow all the NGO’s to operate in Vanni and have strict control over them if you doubt their sincerity of purpose. What happened during the LTTE period could be forgotten because even Government and Semi Government institutions dealing with money had been paying “kapam” to them. Don’t deprive the re-settled IDPs who are having many problems, of any benefit, they may gain through the NGOs. There are a number of NGOs from the south wanting to come to their aid.
In Conclusion, I wish to very strongly advice you, Your Excellency that the Government although cannot be held fully responsible for the devastation caused to the North and East, cannot shirk its responsibility of providing houses for all who are deprived of their houses. While appreciating the good gesture of the Indian Government that had offered to build 50,000 houses I urge you to discuss this problem with the other countries and International Organization that had helped us very liberally. They will be too willing to help. The request for compensation from those who had been made paupers overnight cannot be considered as an un-reasonable request. I suggest that a team representing the donor countries and organizations to pay a visit to the devastated areas, in the North and East.
Thanking You.
Yours Sincerely,
V. Anandasangaree,
President
Tamil United Liberation Front
His Excellency Mahinda Rajapaksa
President of Sri Lanka
Temple Trees
Colombo – 03
Your Excellency,
THE PATHEITC PLIGHT OF THE RE-SETTLED IDPs
Please permit me to bring to your notice the pathetic plight of the re-settled Internally Displaced Persons. I am sure this letter will not dis-please you, if you have the patience to read it with the sympathy these people deserve. Both you and I entered Parliament in 1970, representing the electorate of Belliatta and Kilinochchi respectively. You were the youngest of the lot and I was senior to you by 14 years and also senior to you in Politics. I am sure you will not dispute my right to advice you, however un-palatable my advice may appear to you.
I am not in agreement with the two matters discussed by the Tamil National Alliance with you and your team and the opinions expressed there. It thoroughly disappointed the IDPs and caused much concern to them. They were so confident that their children will be released without delay from detention and where-ever necessary houses will be built newly or repaired or roofed depending on the condition of each house.
The children conscripted by the L.T.T.E are the most valued possessions of the IPDs. The parents are disappointed that the authorities who promised to release all, after a brief inquiry, have not kept their promise. On arrival at the various IDP Welfare Centers, announcements over loud speakers were made, requesting even those who had one day’s training to report to the authorities. Promise of quick release accompanied these announcements. Many parents claim that although they had several opportunities to escape, from Mathalan, they did not do so hoping that they could leave with their Children held by the LTTE as combatants. The most distressing thing for them is the fact that the very same hard-core LTTE cadre who conscripted their Children are seen with the Army Intelligence identifying, as belonging to the LTTE cadre, those whom they recruited to the LTTE earlier. Many hard-core elements had escaped from the camps with large sums of money and are either settled locally or fled to neighboring countries and safely settled there. There are many others who are freely moving about with the civilians. Some, who acted as advisers to the LTTE, are now serving as advisers to the Government Authorities. There are many parents who are prepared to identify these hard-core elements even now.
If you accept my suggestion the detenus can be released without any problem and any protest from anybody. Appoint a few three member committees comprised of a Senior Lawyer, a Police Officer of ASP rank in service or retired and a third person, a Respectable Citizen to serve in the committee. How these committees should be constituted is certainly your decision. These committees can inquire into the background of the detenus, and also get the views of the parents and on being satisfied that a detenu concerned has no serious involments, can recommend his or her release. This must be done immediately. On the same basis on the recommendations of these committees, the political prisoners could be released on bail. Your Excellency you are aware that some hard-core elements are facing trial by being released on bail. So why penalize the innocent ones. I also strongly urge you to consider releasing a list of persons who are in detention, for the parents to know whether a person missing is dead or alive.
Your Excellency, we should not forget that what had happened in Vanni and many other parts in the North and the East are no incidents like a minor cyclone or an earth quake but an event that had seriously affected the livelihood and habitation of a few hundred thousand people, directly in eight of the 25 districts in the country. Of the eight districts, Kilinochchi, and Mullaithevu are so badly devastated that several thousand houses were razed to the ground, several thousand without roofs and many others need major repairs or re-building. Hardly one house has windows, doors or even rafters for roofing. The District of Mannar and Vavuniya come next followed by the Jaffna District. I do not know of the present situation in the East. The damage caused in Kilinochchi and Mullaithevu is far beyond estimation. Tsunami was the most disastrous event of large magnitude that occurred in Sri Lanka and within hours everything was over but the impact is still being felt even after five years. But the war that devastated a major portion of Vanni prolonged for a few months and the lives lost and the damage caused to property are so much that the Tsunami cannot be sited as a parallel to what happened in Vanni of which Mullaithevu and Kilinochchi are parts.
Seeing is believing Your Excellency. I wish you take the trouble to pay a visit to the devastated areas in Vanni. I could not control my tears when I saw their pathetic plight during my recent visit after they were re-settled. You are aware that I lived there, taught the students there and represented Kilinochchi in Parliament for a long time. I know most of them by their names. I know every nook and corner of the electorate which was twice bigger than all the other ten electorates in the Jaffna electoral district taken together. It was I who brought Electricity to Kilinochchi 43 years back, as Chairman of the Karachi Village council, served as Chairman of the Kilinochchi Town Council and was also responsible for carving out Kilinochchi as a separate District.
Your Excellency, please be assured that I am not trying to play politics. The Vanni people whom I served with devotion and care for over 50 years had been misled and I am sure will not be cared for, the way I cared for them. Vanni has suffered enough, enough in the sense that not for an year or two but for quarter of a century or more. They need care and protection. I offer my services to them and take the responsibility of serving them with devotion.
I have decided not to seek election anymore. I am not at all satisfied with the way they are looked after. Please leave the re-settlement process of Vanni in my hands and the development projects too. Don’t let anyone to fish in troubled waters. Allow all the NGO’s to operate in Vanni and have strict control over them if you doubt their sincerity of purpose. What happened during the LTTE period could be forgotten because even Government and Semi Government institutions dealing with money had been paying “kapam” to them. Don’t deprive the re-settled IDPs who are having many problems, of any benefit, they may gain through the NGOs. There are a number of NGOs from the south wanting to come to their aid.
In Conclusion, I wish to very strongly advice you, Your Excellency that the Government although cannot be held fully responsible for the devastation caused to the North and East, cannot shirk its responsibility of providing houses for all who are deprived of their houses. While appreciating the good gesture of the Indian Government that had offered to build 50,000 houses I urge you to discuss this problem with the other countries and International Organization that had helped us very liberally. They will be too willing to help. The request for compensation from those who had been made paupers overnight cannot be considered as an un-reasonable request. I suggest that a team representing the donor countries and organizations to pay a visit to the devastated areas, in the North and East.
Thanking You.
Yours Sincerely,
V. Anandasangaree,
President
Tamil United Liberation Front
Wednesday, June 16, 2010
Sri Lanka should break silence on Tamil youth in their captive
PRESS RELEASE
15 June 2010
The Tamil Information Centre (TIC) has called on Sri Lankan government to break its silence over the details of 12,000 Tamil youths in its custody.
A year on, the TIC has also called on the human rights community and, in particular, the Sri Lanka diaspora and groups, to focus their efforts to insist on the government of Sri Lanka to release the details of the detainees who have been held incommunicado detention. The government, continues to deny, refuse to confirm and actively conceals information about the fate or whereabouts of the detainees. Incommunicado detention violates rights of detainees that are essential to a fair trial, such as the right of effective access to a lawyer of one’s choice.
Families are unable to visit their relatives who are detained, and medical care are withheld as a means of putting pressure on detainees.
The Red Cross complains that it has had access only some of these youth. In an attempt to appease the popular anger among Tamils over their treatment, the overnment has released a few dozens of these youth in recent months.
The ICRC is mandated by the international community, under the Geneva Conventions, to visit prisoners of war to verify whether they are being treated according to relevant international standards, has no access to these detainees.
Prolonged incommunicado detention contributes greatly to the likelihood of detainees being tortured or ill-treated. One of the effects of the current State of Emergency in Sri Lanka has been the application of longer terms of custody and thus an increased risk of torture, disappearances or extrajudicial executions.
Diverse and complementary action is required to abolish incommunicado detention and clear guidelines should be introduced to ensure that all detainees have immediate access to independent legal counsel.
The TIC has been receiving several appeals from parents and spouses who are desperately looking for the whereabouts of their children and husbands. “Please help! We want to know what happened to our dear ones. If they were killed, let the government confirm they were killed, we will console ourselves,” were their cries.
We urge you to stand with us to protect the rights of people in detention in Sri Lanka.
End://
Tamil Information Centre
தமிழ் தகவல் நடுவம்
THULASI
Bridge End Close (Off Clifton Road)
Kingston Upon Thames KT2 6PZ, (UK)
Telephone: + 44 (0) 20 8546 1560
Fax: + 44 (0)20 8546 5701
E-Mail: admin.tic@sangu.org
Tamil Information Centre is a non-profit making company limited by guarantee. Registered in England No. 2563348
15 June 2010
The Tamil Information Centre (TIC) has called on Sri Lankan government to break its silence over the details of 12,000 Tamil youths in its custody.
A year on, the TIC has also called on the human rights community and, in particular, the Sri Lanka diaspora and groups, to focus their efforts to insist on the government of Sri Lanka to release the details of the detainees who have been held incommunicado detention. The government, continues to deny, refuse to confirm and actively conceals information about the fate or whereabouts of the detainees. Incommunicado detention violates rights of detainees that are essential to a fair trial, such as the right of effective access to a lawyer of one’s choice.
Families are unable to visit their relatives who are detained, and medical care are withheld as a means of putting pressure on detainees.
The Red Cross complains that it has had access only some of these youth. In an attempt to appease the popular anger among Tamils over their treatment, the overnment has released a few dozens of these youth in recent months.
The ICRC is mandated by the international community, under the Geneva Conventions, to visit prisoners of war to verify whether they are being treated according to relevant international standards, has no access to these detainees.
Prolonged incommunicado detention contributes greatly to the likelihood of detainees being tortured or ill-treated. One of the effects of the current State of Emergency in Sri Lanka has been the application of longer terms of custody and thus an increased risk of torture, disappearances or extrajudicial executions.
Diverse and complementary action is required to abolish incommunicado detention and clear guidelines should be introduced to ensure that all detainees have immediate access to independent legal counsel.
The TIC has been receiving several appeals from parents and spouses who are desperately looking for the whereabouts of their children and husbands. “Please help! We want to know what happened to our dear ones. If they were killed, let the government confirm they were killed, we will console ourselves,” were their cries.
We urge you to stand with us to protect the rights of people in detention in Sri Lanka.
End://
Tamil Information Centre
தமிழ் தகவல் நடுவம்
THULASI
Bridge End Close (Off Clifton Road)
Kingston Upon Thames KT2 6PZ, (UK)
Telephone: + 44 (0) 20 8546 1560
Fax: + 44 (0)20 8546 5701
E-Mail: admin.tic@sangu.org
Tamil Information Centre is a non-profit making company limited by guarantee. Registered in England No. 2563348
கூட்டணித் தலைவர் திரு. வீ. ஆனந்தசங்கரி அவர்களுக்கு அகவை 77
தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணித் தலைவர் திரு. வீ. ஆனந்தசங்கரி அவர்களுக்கு நேற்று (15.06.2010) அகவை 77. எதையும் துணிச்சலுடன எதிர்நோக்குகின்ற, அநீதிக்கு எதிராக போராடும் போர்க்குணம் கொண்ட அவரின் ஆரோக்கியமான அரசியல் பிரவேசம் கிளிநொசிப் பிரதேசம்தான். ஆசிரியராக தனது தொழிலை ஆரம்பித்து படிப்படியாக அரசியல் பிரவேசம் செய்தார். அதோடு சட்டக் கல்லு}ரியிலும் பயின்று சட்டத்தரணியானார். கிளிநொச்சியில் அரசியல் என்பது நிலப்பிரபுக்களுக்கு மட்டுமே சொந்தமாக இருந்த நேரம் அது. கிளிநொச்சிப் பகுதியில் உள்ள ஏழை விவசாயிகளோடு கைகோர்ததுக்கொணடு 1960ம் ஆண்டு பாராளுமன்றத் தேர்தலில் போட்டியிட்டு பின் 1965ம் ஆண்டு கிராமசபைத் தலைவராகி அரசியல் அங்கீகாரத்தை பெற்றுக்கொண்டார். பின்னர் பட்டிணசபைத் தலைவராகி அதன் பின்பு 1970ல் முதன்முதலாக பாராளுமன்றத்திற்கு தெரிவானார். 1977ம் ஆண்டு நடைபெற்ற தேர்தலிலும் மீண்டும் பாராளுமன்ற உறுப்பினரானார்;. 1970தொடக்கம்1983 வரை அவர் பாராளுமன்ற உறுப்பினராக இருந்த காலம்தான் கிளிநொச்சியின் பொற்காலமாகும். விவசாயிகளின் அத்தனை தேவைகளும் பூர்த்திசெய்யப்பட்டன. வயல்காணிகளும்சரி, தோட்டக்காணிகளும்சரி அமோக விளைச்சல் கண்டன. வாரத்தில் சனிக்கிழமை மட்டுமே கூடிய சந்தை அமோக விளைச்சல் காரணமாக புதன் கிழமையும் கூடத்தொடங்கியது. வேலை வாய்ப்புகள் அனைத்தும் குறிப்பாக பரந்தன் இரசாயனத் தொழிற்சாலை, ஆனையிறவு உப்பளம், தென்னை ஆராய்ச்சி நிலையம், நீர்பாசனத்திணைக்களம், கமநலசேவைநிலையம் போன்றவற்றில் உள்ளுர் வாசிகளுக்கே முன்னுரிமை கொடுக்கப்பட்டன. கல்வியில் புது புரட்சி ஏற்படுத்தப்பட்டது. 1973ம் ஆண்டு நான் க.பொ.த.சாதாரணதர மாணவன். கிளிநொச்சி மகாவித்தியாலயத்தில் அதுவரை எவரும் குறிப்பிட்டு சொல்லும் அளவிற்கு சித்தியடையவில்லை. மாணவர்களில் அனேகர் வட்டக்கச்சி, இராமநாதபுரம், உருத்திரபுரம், பரந்தன் போன்ற பகுதிகளில் இருந்து வருபவர்கள். மாணவர்கள் அனைவரையும் அழைத்து தன்னுடைய அலுவலகத்தில் இரவு நேரத்தில் குழுவாக சேர்ந்து படிப்பதற்கு அனுமதி தந்தார் திரு. ஆனந்தசங்கரி. அவர் அலுவலகத்தின் பின்பகுதியில் குடும்பத்துடன் வசித்துவந்தார். ஆனந்தசங்கரி அவர்கள் அதிகாலையில் 4.30 மணிக்கு அலாரம் வைத்து எங்களை எழுப்பிவிடுவார். அவரைத் தொடந்து அவர் துணைவியார் சுடச்சுட தேனீருடன் பனங்கட்டியும் தருவார். ஆனந்தசங்கரி நினைத்ததை பரீட்சை முடிவில் நாங்கள் சாதித்து காட்டினோம். ஆம் கலைப்பிரிவிலேயே சித்தியடையமுடியாமல் இருந்த பாடசாலையில் விஞ்ஞானப் பிரிவில் அதுவும் விஞ்ஞானப்பாடத்திலும், கணிதப்பாடத்திலும் திறமைச்சித்திகளுடன் சித்தியடைந்தோம். விஞ்ஞானப்பிரிவில் அதிகூடிய திறமை சித்திகளுடன் நான் முதல் மாணவனாக சித்தியடைந்தேன். திரு. ஆனந்தசங்கரியின் அலுவலகத்தில் இருந்து படித்தவர்கள் அத்தனைபேரும் இன்று உயர்
பதவியில் இருக்கின்றார்கள். இலங்கையில்; தன் அலுவலகத்தையே மாணவர்கள் படிப்பதற்காக பயன்படுத்தக்கொடுத்த ஒரே பாராளுமன்ற உறுப்பினர் தமிழர் விடுதலைக்கூட்டணித் தலைவர் திரு.வீ. ஆனந்தசங்கரி அவர்கள் மட்டுமே! அந்தளவிற்கு மாணவர்களின் கல்வியில் அக்கறை காட்டினார்.
கிளிநொச்சித் தொகுதி மாணவர்கள் கல்வியில் யாழ் மாவட்டத்தில் உள்ள மாணவர்களுடன் போட்டி போட்டே கல்விகற்க வேண்டியிருப்பதால் பாடசாலைகளின் ஆய்வுகூட வசதிகள் உட்பட அனைத்து வசதிகளும் செய்து பாடசாலைகளின் தரங்களை உயர்த்தினார்;. இருந்தும் மாணவர்கள் பல்கலைக்கழகத்திற்கு தெரிவாவதில் மிகுந்த சிரமங்களை எதிர்நோக்கினார்கள். இதனை சீர்செய்ய வேண்டுமானால் தனிமாவட்டமே சரியான தீர்வு என்பதை ஆனந்தசங்கரி புரிந்து கொண்டார். அதுமட்டுமல்ல அபிவிருத்தி, மற்றும் வேலைவாய்ப்பு அனைத்திற்கும் தனிமாவட்டமே சரியான வழியென தெரிந்து கொண்டு அதற்காக போராடினார். தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணி பாரர்ளுமன்ற உறுப்பினர்கள், கிளிநொச்சி தவிர்ந்த ஏனைய தொகுதியில் உள்ள கட்சியின் முக்கிய பிரமுகர்கள் அனைவரும் தனிமாவட்ட கோரிக்கையை எதிர்த்தார்கள். தனியாக நின்று போராடி கிளிநொச்சி மக்களின் துணையுடன் தனிமாவட்டமாக்கினார். அதன் பின்னர்தான் தனி மாவட்டச் செயலகம், தனியானதொரு மாவட்டவைத்தியசாலை, மற்றும் தனித்தனி மாவட்ட திணைக்களங்கள் என அத்தனை வளர்ச்சியும் கண்டன. எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக பலகலைக்கழகத்திற்கு அதிகமான மாணவர்கள் தெரிவானார்கள். பல வைத்தியர்கள்; உருவாகினார்கள, பல பட்டதாரிகள் தோன்றினார்கள். கிளிநொச்சியில் உருவான வைத்தியர்களும், பட்டதாரிகளும் ஆனந்தசங்கரி அவர்களுக்கு நன்றிக்கடன் பட்டவர்களாவார்கள். அதுமட்டுமல்ல இன்று வரை எத்தனையோ ஏழை மாணவர்களின் கல்விக்கு உதவி செய்து கொண்டிருப்பதோடு, பல முன்பள்ளி ஆசிரியாகளுக்கான கொடுப்பனவுகளையும் மாதாமாதம் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கின்றார். அவரை நாடி வரும் ஏழை எளிய மக்களுக்கு தன்னால் முடிந்ததை செய்து கொண்டிருக்கின்றார். எத்தனையோ உயிர் அச்சுறுத்தல்களுக்கு மத்தியில் இன்று வரை எம்முடன் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றார் என்றால், அவர் செய்த தரும காரியங்களே அவரை காத்து நின்றது எனலாம்.
விடுதலைப்புலிகளுக்கும் அரசுக்கும் யுத்தம் நடந்த நேரத்தில் பலர் விடுதலைப்புலிகளுக்கு உசுப்பேத்தி ரணகளத்திற்கு கொண்டு சென்ற வேளையில் ஆனந்தசங்கரி மட்டும்தான் விடுதலைப்புலிகளுக்கு அறிவுரை கூறி யுத்தத்தை நிறுத்தி பேச்சுவார்த்தைக்கு வரும்படி வேண்டினார். ஆரம்பத்திலிருந்தே புலிகளுக்கு இடித்துக்கூறி சரியான வழியை காட்டினார். துரதிஸ்டவசமாக அவர்களால் அதை புரிந்து கொள்ளமுடியவில்லை. இவருடன் இணைந்து அரசியல் தலைவர்களும், புத்திஜீவிகளும் விடுதலைப் புலிகளுக்கு இடித்துக்கூறி உண்மை நிலையினை தெளிவு படுத்தியிருந்தால் முள்ளிவாய்க்கால் பகுதியில் கொள்ளிவைப்பதற்குகூட ஒரு தமிழன் இல்லாமல் கொல்லப்பட்ட சமபவம் நடந்தும் இருக்காது, விடுதலைப்புலிகளும் அரசியல் நீரோட்டத்தில் கலந்து தழிழனை தலைநிமிரச் செய்திருப்பார்கள். தழிழினத்திற்கு இந்த நிலை வரப்போகின்றது, புலிகளும் அழியப் போகின்றார்கள், தயவு செய்து எனது பேச்சைக் கேளுங்கள். தமிழர்களையும், போராளிகளையும் காப்பாற்றுங்கள் என புலிகளை கெஞ்சி மன்றாடி எத்தனையோ கடிதங்கள் எழுதினார். கடைசியில் அவர் சொன்னபடியே எல்லாம் நடந்து முடிந்து விட்டது. கசப்பாக இருந்தாலும் உண்மையை சொன்ன ஒரே தலைவன் ஆனந்தசங்கரி மட்டுமே. உண்மையை சொன்ன ஒNரு காரணத்திற்காக துரோகியாக்கப்பட்டார். யதார்த்தவாதி வெகுஜனவிரோதி என்பார்கள். சிந்திக்கத் தூண்டிய சோக்ரடீசுக்கு நஞ்சு கொடுத்த சமூகம் இது, உலகம் உருண்டையென கூறிய கலிலியோவின் கண்களைப் பறித்த சமூகம் இது, யேசுநாதரை சிலுவையில் அறைந்த சமூகம் இது, இன்று அனைத்து தமிழர்களாலும் ஏற்றுக் கொள்ளப்படுகின்ற இந்திய அரசியல் அமைப்பு முறைதான் தமிழர்களுக்கு ஏற்ற தீர்வாக அமையுமென அன்றே எடுத்துக் கூறியதற்காக தமிழர் விடுலைதக்கூட்டணியின் செயலாளர் நாயகம் அமரர் அமிர்தலிங்கத்தை சுட்டுக்கொன்ற சமூகம் இது. தலைவர் ஆனந்தசங்கரியையா விட்டு வைக்கப் போகின்றது? துரோகிப் பட்டம் கொடுத்து தேர்தலில் அடுத்தடுத்து தோல்வியை கொடுத்தது நம் தமிழ் சமூகம். ஆனால் ஆனந்தசங்கரி தோல்வியைக்கண்டு துவண்டு போகவில்லை. தொடர்ந்தும் தமிழ் சமூகத்திற்கு ஒரு விடிவு கிடைக்க போராடிக் கொண்டேயிருக்கின்றார். “சிங்கத்தின் கால்கள் பழுது பட்டாலும் சீற்றம் குறைவதில்லை”. நீதி, நேர்மை, அரசியலில் தூய்மை, பதவியை துச்சமென நினைக்கும் தன்மை, எவர் தவறு செய்தாலும் துணிச்சலுடன் தட்டிக்கேட்கும் போர்க்குணம் இதுதான்; அவரிடம் நான் கண்ட சிறப்பு. ஆனால் இத்தனை சிறப்புகளையும் கொண்ட அந்த தலைவனுக்கு தமிழ் மக்கள், இன்னல்கள் நிறைந்த இந்த காலகட்டத்தில் ஒரு உயர்ந்த அரசியல் அங்கீகாரம் அளிக்காமல் துரோகம் செய்ததுதான் வரலாற்றுக் கொடுமை. இதன் மூலம் தமிழ் மக்கள் தங்களுக்கு தாங்களே துரோகம் செய்து கொண்டனர். ஆனாலும் எங்கோ இருக்கின்ற யுனெஸ்கோ நிறுவனம் சகிப்புத்தன்மையுடன் வன்முறைக்கெதிராக செயற்பட்டதற்கான விருது கொடுத்து அவரை கௌரவித்தது. சர்வதேசத்திற்கே தெரிந்த அந்தத் தலைவனின் அருமை, அருகில் இருந்த எம்மவர்களுக்கு புரியாமல் போனது வியப்புக்குரியது மட்டுமல்ல, நாம் அனைவரும் வெட்கித் தலைகுனிய வேண்டிய விடயமுமாகும். ஆனந்தசங்கரி அவர்களின் அரசியல்,சமூக சேவைகளை பெற்றுக் கொள்ளமுடியாமல் அவரை தேர்தலில் தோல்வியைக் கொடுத்து தமிழினம் சாபத்தை தேடிக்கொண்டது.
இத்துனை சிறப்புகளைக் கொண்ட அந்தத் தலைவனின் அருகில் இருந்து அரசியல் பணி செய்ய கிடைத்த வாய்ப்பை ஆண்டவன் எனக்களித்த பெரும் கொடையாக நினைக்கின்றேன். அரசியலில் தன்னலம் கருதாத இவ்வாறான துணிச்சலான தலைவர்கள் எப்போதாவதுதான் பிறப்பார்கள்;. அந்தவகையில் ஆனந்தசங்கரியும் ஒருவராவார். இவர் இன்னும் பல்லாணடு வாழ்ந்து தமிழினத்திற்கு சேவை செய்ய வேண்டுமென எல்லாம் வல்ல இறைவனை பிரார்திக்கின்றேன்.
இரா. சங்கையா,
யாழ் மாநகர சபை உறுப்பினர்
Sunday, June 13, 2010
Saturday, June 12, 2010
மறுபிறவியாக 4 வருடங்கள் முடிகிறது இன்று!
கடந்த 4 வருடங்களுக்கு முன்னர் என்னுடன் கதைக்கவேண்டும் என்றுசொல்லி 3ஆவது தடவையாக வந்தவர்கள் சுட்டுவிட்டு நான் இறந்துவிட்டதாகவும் செய்தி வெளியிட்டார்கள்!
எந்த உயிரையும் கொல்வதற்கு எவருக்கும் உரிமையுமில்லை. யாருக்கும் அந்த அதிகாரமும் வழங்கப்படவில்லை.
பிறந்து, வளர்ந்து, நேசித்த - எனது ஊரவர்களால் காப்பாற்றப்பட்ட நான் - நம்பிக் கைக்கொள்ளும் கொள்கைகளால் இன்றும் வாழ்ந்துகொண்டிருப்பதாகவே உணர்கிறேன். சொந்த ஊரைவிட்டு வெகுதொலைவில் இருந்தாலும் பசுமரத்தாணிபோல மனதிலிருக்கும் எண்ணங்களை மீட்டுப் பார்ப்பதே தனியாக இருக்கும் எனக்கு பொழுதாக இப்போது இருக்கிறது!
சமயத்திற்கும் தமிழுக்கும் - அன்புக்கும் அமைதிக்குமாக ஊர்ஊராய்ப் போன நினைவுகளும் - பலருடன் பழகிய அனுபவங்களும் சொல்லமுடியாத அளவுக்கு மனதைக் கனமாக்குகிறது! பல இடங்களில் தங்கியிருந்த அனுபவங்களும் இதில் அடங்கும்.
கடந்த வருடம் நடந்த சம்பவத்தை முழுவதுமாக பதிவிட்டமையால் இவ்வருடம் என்னை வாழ வைத்துக் கொண்டிருக்கின்ற சுவிற்சர்லாந்து நாட்டில் எனக்குப்பிடித்த சில புகைப்படங்களை பதிவிட எண்ணியுள்ளேன்!
எழுதுவதை நான் இப்போது பெரிதாக விரும்பவில்லை.
முழுதும் உண்மை
யாமறியோம்
ஒரு பொல்லாப்புமில்லை
எப்பவோ முடிந்த காரியம் என் குருநாதர் யோகர்சுவாமியினுடைய வாக்கியங்கள்!
Subscribe to:
Posts (Atom)
.JPG)
